________________
૨૩૨
પ્રેમ-પંક વાહ, તમારી ક્રીડા-ગુફાઓ ક્યાં કયાં પથરાયેલી છે? અને તમને એ બધીનો રસ્તો પણ ભલો યાદ રહે છે! પરંતુ, તમારો ઘોડાગાડીવાળો આપણને બીજે રસ્તે પાછા ફરેલા માની લઈ, રાજાજીની ગાડીઓની પાછળ પાછળ તો ચાલ્યો નહિ જાય?”
એ ડર રાખવાની જરૂર નથી; હું જ્યાં મારી ગાડીને થોભાવું, ત્યાંથી માત્ર રાજાજીના ખાસ હકમ સિવાય, તે મને પૂછયા વિના ખસે જ નહિ. પરંતુ, જુઓ, જુઓ, આપણે એકલા જ આટલે દૂર નથી આવ્યા; બીજાંઓનાં પગલાં તેમ જ અવાજ પણ આસપાસમાં સંભળાય
છે!”
કોઈ સ્ત્રીનો અવાજ છે,” એમીસે કહ્યું.
અને કોઈ પુરુષનો પણ છે,” ફુકેએ કહ્યું.
“અરે, આ તો લા વાલિયેર અને રાજાજી છે ને!” બંને જણ એકસાથે આશ્ચર્ય પામી બોલી ઊઠ્યા.
તો પછી રાજાજીને પણ આ ક્રીડા-ગુફાની માહિતી હશે – અને વનદેવતાઓ તથા જળદેવતાઓ હમણાં રાજાજી ઉપર બહુ ખુશ છે!એટલે તે ત્યાં જ જતા હશે.”
“ના, ના, આપણે પહેલા જ ત્યાં જઈએ; જો રાજાજી ગુફાની વાત નહિ જાણતા હોય, તો તે શી વાતો કરે છે, તે સાંભળી શકાશે; અને જાણતા હોઈ ત્યાં જ આવશે, તો ગુફાને બે પ્રવેશદ્વાર હોઈ, બીજી બાજુથી આપણે ખાલી કરી જઈશું,” કુકેએ કહ્યું.
અને રાજાને એ ગુફાની ખબર ન જ હતી; તે તો કોઈ ઘટાદાર મોટા ઝાડની ઓથ જ શોધતો હતો તથા વાલિયરને પાછળ પાછળ દોરતો આવતો હતો.
એક ઝાડ નીચે આવી, રાજાએ પોતાનો ટોપો હાથમાં લઈ, લા વાલિયરના માથા ઉપર ધર્યો, જેથી તેના ઉપર પાણીનાં ટીપાં ટપકે નહિ.
સરકાર, આ શું કરો છો?” કહી, લા વાલિયેરે હળવે પણ મક્કમ હાથે રાજાજીનો હાથ આઘો ધકેલ્યો.
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
