________________
છુપાઈને સાંભળનાર સાંભળી શકે ૧૪૩ અને પોતાના હૃદયના ધબકારથી દ ગીશ તેને ઓળખી ગયો : તે મેડમ હતી.
દ ગીશે એકદમ ચીસ પાડી, પોતાના લમણા ઉપર મૂકેલા હાથ ઉઠાવી લીધા અને તેમાં પોતાનું મોં દબાવી દીધું. રાઓલ ગાભરી બની જઈ, માત્ર આદરઆવકારના થોડા શબ્દો બોલી શકયો.
મોંશ્યોર દ બાજલૉન,” પ્રિન્સેસ બોલી, “મહેરબાની કરી જરા મારા સેવકોને બોલાવી લાવોને! સામે જ ક્યાંક ઝાડીમાં હશે, અને મ0 દ ગીશ, તમે અહીં જ રહો; હું થાકી ગઈ છું, અને કદાચ મારે તમારા ટેકાની જરૂર પડશે.”
એ કમનસીબ જુવાનિયાના માથા ઉપર વીજળી તૂટી પડી હોત, તો પણ તે અત્યારે મેડમના ઠંડા અને કઠોર અવાજથી જેવો બીજો તેવો બીન્યો ન હોત. પરંતુ તે અંતરથી બહાદુર માણસ હતો. તે એકદમ ઊઠયો. મેડમના લંબાયેલા હાથને ટેકવવાને બદલે, રાઓલ જવાની આનાકાની કરતો હતો તેની પાસે જઈ, તેણે તેના બંને હાથ પોતાના હાથમાં પકડ્યા, અને તેને સૂચવ્યું કે, “તું ભાઈ, તે કહે છે તેમ જા; મારું જે થવાનું હોય તે ભલે થાય.”
મૅડમ કદી રાહ જોવાનું શીખી ન હતી; તેનો લંબાયેલો હાથ અધ્ધર રહ્યો હતો, તે રાઓલ જતાં દ ગીશના હાથમાં પડયો: ગુસ્સાથી નહિ પણ લાગણીથી ધ્રૂજતો.
દ ગીશને મૅડમ એ ઝાડથી થોડે દૂર દોરી ગઈ; તેણે કહ્યું, “આ ઝાડ નીચે થયેલી વાતો આજ રાતે બીજાઓએ જ સાંભળ્યા કરી છે.”
“તો તમે અમારી પણ બધી વાતો સાંભળી છે?” દ ગીશે આભા થઈ જઈ પૂછયું.
એકેએક શબ્દ.”
મારી બરબાદીમાં એટલું વળી બાકી રહ્યું હતું !” એમ કહી દ ગીશે માણું છાતી ઉપર ઢાળી દીધું.
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org