________________
૧૪૨
પ્રેમ-પંક નથી, પણ કેવળ નખરાંબાજ છે. બ્રાજલૉન, હું એ બધું જાણું છું છતાં તેને ખાતર નરકની યાતનાઓ હું જીવતાં જીવત હિંમતથી તથા ધીરજથી વેઠી રહ્યો છું. મારી તાકાત અને મારી હિંમતની મર્યાદા બહારનું સાહસ હું ખેડી રહ્યો છું. પરંતુ, યાદ રાખજે, રાઓલ, કે વિજય મારો જ છે; અને તેને પોત પોસ આંસુએ રડવું પડશે.”
“વિજય? કઈ જાતનો વિજય, વારુ?”
“એક દિવસ તેની સામે જઈ હું તેને કહી સંભળાવીશ : “હું નાદાન હતો અને પ્રેમમાં હૈયાભૂલો થઈ ગયો હતો. પણ હું તો મારું કપાળ ધૂળમાં દટાય તે રીતે તારાં ચરણોમાં જ પડવાની આશા રાખતો હતો. પણ તેં તારી નજરોથી, મને તારા હાથ સુધી પહોંચે તેટલો બેઠો કર્યો. હું તારી નજરોનો ભાવ સમજ્યો છું એમ માની તને વધુ ઉત્કટતાથી પ્રેમ કરવા લાગ્યો; પરંતુ તું તો એવી હૃદયહીન બાઈ હતી કે કેવળ તરંગમાં આવી જઈ તે મને ફરી પાછો નીચે પછાડયો. તારામાં ભલે રાજવંશી લોહી વહેતું હોય, પણ તું કોઈ પણ ઈજજતવાન સદ્ગૃહસ્થનો પ્રેમ પામવાને પાત્ર નથી. હું તારા પ્રેમને બલિદાન તરીકે મારું જીવન અર્પ છું, પણ મરતી વખતે તારે માટે મારા દિલમાં ધિક્કાર સિવાય બીજું કાંઈ જ રહ્યું નહિ હોય.”
અરેરે,” રાઓલ ચીસ પાડી ઊઠયો; “ભાઈ, હું માનતો હતો તે સાચું જ નીકળ્યું; તમે પાગલ જ બની ગયા છો !”
અને હવે અહીં કોઈ લડાઈઓ ચાલતી નથી, તેથી હું ઉત્તરમાં સામ્રાજ્યની કોઈ નોકરી મેળવી લઈશ, જ્યાં કોઈ હંગેરિયન, કોઈ ક્રોટ કે કોઈ તુર્ક મારા ઉપર દયા લાવી, મને દુ:ખમુક્ત કરી દેશે.”
પરંતુ દ ગીશ આ વાક્ય પૂરું કરે, તે પહેલાં રાઓલ અચાનક કૂદકો મારી ઊભો થઈ ગયો. બાજુની ડાળીઓ બે હાથ વડે ખસેડીને એક સ્ત્રી સામે આવીને ઊભી રહી હતી. તે ખૂબ વિક્ષુબ્ધ તથા ફીકી પડી ગયેલી દેખાતી હતી. એક હાથે તેણે ખસેડેલી ડાળીઓ પકડી રાખી, અને બીજે હાથે પોતાનો બુરખો ઊંચો કર્યો. તેના ટટાર વાન ઉપરથી
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org