________________
૧૩૯
મધ્યરાત્રીનું પરિભ્રમણ “હા, હા, મને પણ ખબર છે કે, એ બહુ જ જિદ્દી છોકરી છે. પણ જો તે આ રીતે કહેવાની ના પાડશે, તો આખા દરબારમાં તેની ઠેકડી થવા લાગશે, અને પછી એવી છોકરીને મારે તેના ગામડામાં પાછી જ મોકલી દેવી પડશે. રાજાજી માટે પ્રેમભાવ બોલી બતાવનારી એવી લંગડી ડોકરીઓનો મારે ખપ નથી.”
આ છેલ્લા શબ્દો તે એટલી તીવ્રતાથી કે, જુસ્સાથી બોલી હતી કે, તૉને શારત પણ થથરી ગઈ.
પણ “રૉયલ-ઓક’ પાસે તેઓ પહોંચ્યાં ત્યારે ત્યાં બીજા કોઈ બે જણ બેસી વાત કરતા હતા. તોને શારતે તરત મૅડમનું ધ્યાન તે તરફ ખેંચ્યું અને તેને આગળ વધતી રોકી.
પણ તેઓ કોણ છે તે જાણી લાવવા ધીમેથી મૅડમ જરા આગળ વધી. એક જણનો અવાજ તેને સંભળાયો, “વાઈકાઉંટ, પણ હું તેમને પાગલની માફક ચાહું છું.”
મૅડમ તે અવાજ ઓળખી ગઈ. તે દ ગીશનો અવાજ હતો અને તે તેના મિત્ર વાઈકાઉંટ દ બાજલન સાથે વાત કરતો હતો.
મેડમ હવે તને શારેતને થોડે દૂર ખેંચી ગઈ. પછી તેણે તેને કહ્યું, “તમારા લોકોના પરાક્રમની જ વાતો આ કોઈ બે જણ કરતા લાગે છે. તે હું સાંભળ્યા કરીશ. પણ તું હવે મતાને જલદી બોલાવી લાવ અને તમે બંને આ ઉપવનની કિનારીએ આવીને ઊભા રહેજો. આ લોકો ચાલ્યા જશે એટલે હું તમને બોલાવવા આવીશ. પછી તમે બંને ઓક નીચે બેસી તે દિવસની પેઠે વાતો કરજો, એટલે હું વાડ પાછળ ઊભી રહી એ વાતો સંભળાય છે કે નહીં તેની ખાતરી કરી લઈશ.”
તોને શારત તરત ચાલતી થઈ. મૅડમ પાછી જઈને પેલા બે લોકોની વાતો સાંભળવા લાગી.
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
