________________
૧૧૦
શ્રી શ્રીપાલ કથા
એમ કહીને શ્રીપાલકુમારે ધનુષ્ય રત્ન ઊપર બાણ ચડાવી ચડાવીને, મહાકાલરાજાના રણધ્વજને પાડી નાખ્યો. તે વખતે મહાકાલરાજાના સુભટોએ આકાશમાં જાણે બાણનો મંડપ કરી મૂક્યો હેય નહિ, તેટલા બધાં બાણેને વરસાદ વરસાવ્યો. તે પણ કુમારના શરીરે તેમાંથી એકપણ બાણ વાગ્યું નહિ. શ્રીપાલના બાણથી વીંધાએલા શરીરવાળા બમ્બરરાયને કેટલાક સુભટો પડવા લાગ્યા, કેટલાક સુભટે એકબીજાને બાથ ભીડવા લાગ્યા અને કેટલાક સુભટો નાસવા લાગ્યા. પછી મહાકાલરાજા પિતે પિતાના હાથમાં શસ્ત્ર પિતાની જાતે જ લઈને કુમારને મારવા લાગે, પરંતુ ઔષધિના પ્રભાવને લીધે તે કુમારના અંગને લાગતું ન હતું.
પછી કુમારે તેનું તે જ હથિયાર પકડી લઈને બમ્બરરાયને પછાડીને ભૂમિ ઉપર પાડી નાખ્યો. તેને બાંધીને શ્રીપાલકુમાર જેવો પિતાના સાર્થમાં લાવે, તે દેખીને સાર્થની ચેકી માટે રાખેલા બમ્બરરાયના માણસે નાસી ગયા. ધવલને બંધનરહિત કર્યો-છોડાવ્ય. બંધનમુક્ત થતાં જ હાથમાં તલવાર લઈને, ધવલ મહારાજાને મારવા માટે દેડ્યો. શ્રીપાલે તેને રોકી રાખો. કારણ કેઃ “ઘેર આવેલા, શરણે આવેલા, બંધનવાળા, રેગથી પરાભવ પામેલા, નાસી જતા, વૃદ્ધ થઈ ગએલા તથા બાલકને સપુરુષે મારતા નથી.”
બમ્બરરાયના સુભટોને માર ખાઈને નાસી ગએલા, ધવલના જે દશ હજાર સુભટ નાસી ગયા હતા, તેઓના
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
