________________
૧૦૫
શ્રીપાલની વીરતા
આ પ્રમાણેને બનાવ નજરે જોઈને ઘવલ વિચારવા લાગે કે “ખરેખર ! આ કઈ મનુષ્ય નથી, પરંતુ કેઈ મોટા પ્રભાવવાળે દેવ અથવા વિદ્યાધર છે.” આમ વિચારી મસ્તકે બે હાથની અંજલિ જેડીને ધવલ કુમારને વિનંતી કરવા લાગ્યો કેઃ “હે દેવ! આવા પરાક્રમથી તમે કઈ વિદ્યાધર જણાઓ છે, તે તમે મારા ઉપર કૃપા કરે; અને મારા થંભેલાં વહાણોને ચલાવવા માટે કાંઈ પણ ઉપાય કરે. કારણ કે ઉત્તમ પુરુષે બીજાઓને ઉપકાર કરનારા જ હોય છે.”
પછી કુમારે કહ્યું કેઃ “જો હું તારા થંભેલા વહાણે ચલાવી આપું તો તેનું મહેનતાણું–બદલો મને શું મલશે.”
ધવલે કહ્યું કેઃ “જે મારાં વહાણ તમે ચલાવી આપશે તો હું તમને તેના બદલામાં એક લાખ સેનામહોર આપીશ.”
પછી વિકસ્વર મુખવાળો કુમાર લોકોની સાથે ત્યાંથી ચાલ્ય, અને ધવલશેઠની સાથે સૌથી આગળના વહાણ ઊપર ચડ્યો. પછી બધા ખલાસીએ પોતપોતાના કાર્યમાં તત્પર થયા, એટલે શ્રીપાલે નવપદજીનું ધ્યાન ધરીને સિંહનાદ કર્યો (જૂઓ ચિત્ર ૮૫). આ પ્રમાણેના કુમારના સિંહનાદને સાંભળતાં જ, તે ક્ષુદ્રદેવતા ત્યાંથી નાશી ગઈ વહાણે બધાં ચાલવા લાગ્યાં, અને વધામણાં થવા લાગ્યાં. ભેરીને ગંભીર શબ્દ અને ભુગલ વગેરે વાજિંત્રો વાગવા લાગ્યાં. નાયિકાઓ નાચવા લાગી અને મધુર ગીતો ગવાવા લાગ્યાં.
આ પ્રમાણે અચરિજ દેખીને ધવલશેઠ વિચાર કરવા
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
