________________
ખંડ પહેલે. ઢાળ અગિયારમી-રાય કહે રાણી પ્રત્યે સુણ કામિની રે–એ દેશી. આવો જમાઈ પ્રાહુણ, જયવંતાજી, અમ ઘર કરો પવિત્ર, ગુણવંતાજી; સહુને અરિજ ઉપજે, જળ સુણતાં તુમ ચરિત્ર. ગુ. ૧ ગજ બેસારી ઉત્સવે, જ૦ પધરાવવા નિજ ગેહ, ગુર માઉલ સસરે પુર, જળ ભેગ ભલા ધરી નેહ. ગુ૦ ૨ એક દિન બેઠા માળિયે, જ. મયણ ને શ્રીપાલ; ગુ. વાજે ઈદે નવનવે, જ્ય૦ માદલ ભુગલ તાલ. ગુ૦ ૩ રાય રાણી રંગે જુવે, જય૦ થેઈ થઈ નાચે પાત્ર; ગુર
ભરત ભેદ ભાવું ભલા, જ્ય૦ વાળે પરિપરિ ગાત્ર. ગુ૪
અર્થ–રાજરીત પ્રમાણે શ્રીપાળ કુંવરને મળી પુણ્યપાળ મામોજી કહેવા લાગે કે-“હે જયવંત અને ગુણવંત પણ જમાઈરાજ ! મારી સાથે પધારી મારા મકાનને પાવન કરે. હે જયવંતા જમાઈજી! આપનું ચરિત્ર સાંભળતાં જ બીજાં સઘળાઓને આશ્ચર્ય ઉત્પન્ન થાય તેમ છે, તો મને સર્વ કરતાં આનંદાશ્ચર્ય ઉત્પન્ન થાય એ સંભવિત જ છે, માટે હવે આપ મારે ત્યાં જ તુરત પધારે.” આ પ્રમાણે પ્રેમ પૂર્ણ વચન સાંભળીને તે હકીકત પોતાના સાધર્મિ બંધુને જણાવી ત્યાં જવા માટેનો વિચાર પૂછયે અને તેની
જ્યારે ખુશાલી સહિત ઈચ્છા જણાઈ એટલે શ્રીપાળકુંવરે પુણ્યપાળ રાજાની માનપૂર્વક માગણી સ્વીકારી. મામાજીએ ભાણેજીવરને હાથીને હોદ્દામાં બેસારી મેટા ઉત્સવ સહિત પિતાની હવેલીમાં પધરાવ્યા. એક દિવસ શ્રીપાળ કુંવર અને મયણાસુંદરી હવેલીને ઝરૂખામાં બેઠાં બેઠાં પિતાની આગળ જુદા જુદા રૂપના તેડા, મહેરા ને સુરાવટ સહિત વાગતાં મૃદંગ, ભુંગળ, તાલ વગેરે વાજી, તથા બત્રીસે પ્રકારના નાટકના સરસ ભેદભાવને જાણનારી પ્રવીણ નાયકાઓ કે જે જુદી જુદી ખુબીથી પિતાના તાલીમ લીધેલાં અંગોપાંગ વાળી જૈ જૈ નાચ કરતી હતી તે રાજા રાણી રંગ સાથે જોતાં હતાં. –૧ થી ૪
ઈણિ અવસર રવાડીથી, જ્ય૦ પાછો વળિયો રાય; ગુણ નૃત્ય સુણી ઊભો રહ્યો, જ્ય, પ્રજાપાલ તિણ થાય. ગુ. ૫ સુખ ભોગવતાં સ્વર્ગનાં, જ્ય, દીઠાં સ્ત્રી ભરતાર; ગુણ નયણે લાગ્યો નિરખવા, જય ચિત ચમકે તિણી વાર. ગુરુ
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org