________________
ખંડ ત્રીજો.
છે, શણગાર્યા ગજરાજ, અંબાડી અંબર અડી; ઘેટા દૂધમાલ, પાખર મણી યણે જડી.
સોવનજડિત પલાણ તે જાલા તેજી ઘણા; , જેતરીયા કેકાણ, રથ જાણે દિનકર તણુ.
વર બહેડાં ધરી શીશ, સામી આવે બાલિકા; " મતી સોવન-ફૂલ વધારે ગુણ માલિકા.
રાજવાહન ચકડેલ, રાયણ સુખાસન પાલખી; , સાબેલા સેંબધ્ધ, કેતુપતાકા નવલખી. , વાજે બહુ વાજિંત્ર, નાચે માત્ર તે પગપગે;
શણગાર્યા ઘર હાટ, પાટ સાવત્ ઝગમગે. , એમ મહટે મંડાણ પેસારો મહોત્સવ કરે; » રાય સકલ ગુણ જાણુ, કુંઅર પધરાવ્યા ઘરે.
, ૧૯ અર્થ–સવારે પૈકી એક સવારે દેડતે આગળ જઈ મહારાજાને વધામણી આપી, એથી વસુપાળ રાજા ઘણી ત્રાદ્ધિ સહિત સ્વામે આવ્યો, તે સામૈયાની રચના નીચે મુજબ હતી.
હાથીઓ ઉપર મણિરત્નની જડેલી પાખરે, તથા તેમના ગળામાં ઘંટા ઘૂઘરમાળાઓ નાખી અને સર્વ પ્રકારે શણગારી અમૂલ્ય અંબાડીઓ કસી કે જે આકાશ સાથે વાદ કરતી હતી. તેમ જ સેનાનાં જડેલાં પલાણથી તેજદાર ઘોડાઓ શણગાર્યા હતા, અને ઘોડા રશે તયાર કરાવ્યા હતા તે જોતાં જાણે સૂર્યનો જ રથ ન હોય ! તેવા રમણીય દેખાવ થઈ રહ્યા હતા. વળી પિતાના માથા ઉપર વરબહેડાં–શ્રેષ્ઠ ગેત્રીડાના કળશ ધારણ કરી સુંદર રૂપવતી ગુણવતી બાલિકાઓ સામે આવી અને મોતીડે તથા સોનાના ફૂલેથી કુંવરને વધાવા લાગી હતી. તથા રાજવાહન જે ત્રામજામ ચકડોળ ડાળીએ, સુખાસન અને પાલખીઓ પણ પુષ્કળ હતી. તેમ જ સેંકડોની સંખ્યામાં સુંદર સાબેલાઓ શણગારેલા હતા. નવલખી એટલે કે ઈ વખત નહીં જોવામાં આવેલ એવી નવલખી, કેતુ નામનાં નિશાન અને ધ્વજાઓ પણ પુષ્કળ ફરકી રહ્યાં હતાં. તરેહ તરેહનાં વાજાં મનહર શબ્દમય વાજી રહ્યાં હતાં, ડગલે ડગલે નાચનારી સ્ત્રીઓ (ગુણિકાના તાયફાઓ) નાચતી હતી. ઘરે મકાનો ને પણ રેશમી કસબી વવડે શણગારેલી દુકાનો ઝગમગ કરી રહેલ હતી.
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
