________________
અધ્યયન કર્યું હતું. પંચાચારના પાલન કરનાર હોવાથી એની પ્રતિભા સૌ કોઈને આકર્ષતી હતી.
આ વિજયસેનસૂરિજી અશકદત્ત શેઠના ઉદ્યાનમાં બિરાજ્યા. તે ગાંધાર દેશના રાજાના પુત્ર લક્ષ્મીસેનના પુત્ર હતા. તેમના આગમનના સમાચાર સાંભળી રાજા ગુણસેનને આચાર્યને મળવાની ઉત્કંઠા થઈ. અગ્નિશર્મા તાપસને છોડી રાજાએ આ આચાર્યનાં શરણે જવા નિર્ણય કર્યો.
બીજે દિવસે ગુસેન રાજા “અશકવન'ના ઉદ્યાનમાં આચાર્યનાં દર્શનાથે સપરિવાર ઊપડ્યો. દર્શન કરી રાજાએ આનંદ અનુભવ્યો. “ધર્મલાભ” સાંભળી રાજા પિતાને કૃતાર્થ થયેલ માનવા લાગે. આચાર્ય ભગવંતે ઉપદેશ આપતાં રાજાને જણાવ્યું કે આ સંસાર નિવેદથી ભરેલું છે. સંસારના પદાર્થોની માયામાં ફસાવવા જેવું નથી. લક્ષમી મળે તે રાજી થવાનું નથી. એ તે વેશ્યા જેવી ક્યારે તજીને જશે એ કઈ જણાતું નથી. આયુષ્ય પણ ક્ષણિક હોય છે. ધર્મ સિવાય અન્ય બધું નાશવંત છે. આ સંસારના ચકમાંથી છૂટવા માટે ધર્મનું શરણ સ્વીકારવું જોઈએ. અમૂલા માનવજન્મમાં ધર્મધ્યાન કરવું જોઈએ. એ મહામૂલા માનવભવને કામગમાં વેડફી ન દેવાય. માટે જીવનમાં તપ અને સંયમ આરાધવા જોઈએ. મોક્ષ આપણું લક્ષ્ય હોવું જોઈએ. ગુણને પૂછયું કે આપશ્રીને વૈરાગ્ય કેમ થયે?
વિજયસેન આચાર્યને આત્મવૃતાંત
શ્રી વિજયસેનાચાયે પિતાને પરિચય આપતાં ગુણસેન રાજાને કહ્યું કે “હું વિજયસેન નામે રાજકુમાર હિતે. વિભાવસુ નામે મારે એક પરમમિત્ર હતું. કેઈ ભયંકર રોગમાં તે મરણ
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
