________________
૧૦૫
આરાધના અને વિરાધનાના સંમિશ્રણ રૂપે દેવલેકમાં દેવરૂપે પુરેહિત પુત્ર ઉત્પન્ન થયે. સુદીર્ઘ સમય પસાર થઈ ગયે પછી હવે તેને ચ્યવનનાં ચિહ્નો જણાવા લાગ્યાં. તેની સુગંધી પુષ્પમાળાએ મુરઝાવા માંડી, શ્વેત દેવદૂષ્ય લાલ અને નિસ્તેજ બનવા લાગ્યું. કલ્પવૃક્ષ કંપતું જણાયું. નિદ્રા-સુષુપ્તિનો અનુભવ થવા માંડ્યો. શરીર ધ્રુજવા લાગ્યું. માનસિક ગ્લાનિ થવા માંડી. દષ્ટિ-ભ્રમ થવા માંડ્યો. અને જાણે સમગ્ર વાતાવરણમાં દુઃખના ઓછાયા ઊતરી આવ્યા હોય તેમ ભાસવા માંડ્યું.
આ જોઈને દેવાંગનાઓ વિલાપ કરવા માંડી. ત્યારે દેવે કહ્યું– આવા અશુભ એંધાણનું કારણ મને તીર્થંકર પરમાત્મા પદનાભ સ્વામિને પૂછી આવવા દે. એમ કહી તે પૂર્વમહાવિદેહમાં વિહરમાન ભગવાન સમક્ષ ઉપસ્થિત થયે. વંદન કરીને પૂછ્યું. ભગવાન? હું સુલભ બધિ છું કે દુલભાધિ? મારે જન્મ કયાં થશે ?
એના જવાબમાં ભગવાને ફરમાવ્યું. “દેવાનુપ્રિય! તારે પુનર્જન્મ જંબુદ્વીપના દક્ષિણ ભારતમાં કૌશાંબી નગરીમાં થશે અને બેધિ-સમ્યક્ત્વની પ્રાપ્તિ તને દુર્લભ બનશે.”
“પ્રભો! એનું કઈ કારણ?” દેવે ભગ્ન-હૃદયે પૂછ્યું. - ત્યારે ભગવાને કહ્યું–મહાનુભાવ! ગતભવમાં તે કરેલો ગુરૂ-ષિ એનું કારણ છે. આ ભૂલ નાની નથી, કૃતનતાનું કઈ પ્રાયશ્ચિત નથી.”
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org