________________
૧૦૪
મુનિએ ધર્મ અને મુનિની મશ્કરી કરવા બદલ કુમારોને શિક્ષા કરી. અને પુનઃ તેઓ નજીકના શાલ વૃક્ષ નીચે દયાનસ્થ થયા.
બંને કુમારની આ દુર્દશા જોઈને સર્વ પરિવાર એકત્રિત થઈ ગયે, આ શું બની ગયું? કેમ બની ગયું? કેણે કર્યું ? તેની કાંઈ સમજણું ન પડી. રાજા સમરકેતુને છેવટે ખબર પડી કે-આ બધું તેના કુમારનું કૌભાંડ છે. અને રાજાએ શાલ વૃક્ષની નીચે ધ્યાનસ્થ બેઠેલાં અપરાજિત મુનિની માફી માંગી. મુનિરાજ ! ક્ષમા કરે. મારા કુમારોએ કરેલા ગેરવર્તાવ બદલ આપની અમે આશાતના કરી છે, આપને નિરર્થક-ક્રોધિત કર્યા છે. હવે તેમને ફરી સ્વસ્થ કરવા અનુગ્રહ કર મુનિરાજ!
મુનિ બોલ્યા–મહાનુભાવ? પણ તે માટેની મારી એક શરત છે, તે માન્ય હોય તે જ બની શકશે, મુનિએ કુમારોના ચારિત્ર-સ્વીકારની શરત મૂકી. જો તેઓ સંયમ સ્વીકારે તો જ હું તેમને સ્વસ્થ કરૂં. હવે શું થાય?
છેવટે કવિની કદર્થનાના ભયંકર પાપના પ્રાયશ્ચિત્ત રૂપે પ્રવજયા સ્વીકાર કર્યો જ છૂટકે હતો. કુમારે કબૂલ્યા. પરિવારે અનુમતિ આપી અને મને-કમને કુમારોએ મુનિમાર્ગે પ્રયાણ કર્યું. પણ હજી પુરે હિતા-પુત્રને મુનિ બન્યા પછી પણ સંયમમાં પ્રીતિ જોઈએ તેવી જાગી નહિ. ગુરૂ ઉપર પ્રષિ રાખતો. તેની આલોચના કર્યા વગર મૃત્યુ પામી પુરેહિત પુત્ર ઇશાનમાં દેવ થયે.
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
