________________
(६०) लोकप्रकाश ।
[सर्ग १३ सक्रोधहासमित्याह किं रे चमर दुर्दश । नवोत्पन्नोऽसि रे मूढ मुमुर्षस्यधुनैव किम् ॥ ८९ ॥ यद्वा तवेयानुत्साहोऽनायैव न संशयः । पक्षौ पिपीलिकानां हि जायेते मृत्युहेतवे ॥ ९० ॥ इमां गृहाणातिथेयीं मदवज्ञाफलं मनाक् । मुमोच वज्रमित्युक्त्वा ज्वलज्ज्वालाकरालितम् ॥ ९१ ॥ तद् दृष्ट्रा चकितोऽत्यन्तं नश्यन् संकोच्य भूघनम् । प्रविष्टो रक्ष रक्षेति वदन् वीरकमान्तरे ॥ ९२ ।।
ततः शकोऽपि विज्ञाय वीरं तच्छरणीकृतम् । चतुरंगुलमप्राप्तमादाय पविमित्यवक् ॥ ९३ ॥ कम्पसे किमिदानी भो: पशुः सिंहेक्षणादिव । वीरप्रासादात् मुक्तोऽसि न ते मत्तोऽधुना भयम् ॥ ९४॥ इत्युक्त्वा वामपादेन त्रिः प्रहृत्य वसुन्धराम् ।
क्षमयित्वा जिनेन्द्रं च सुरेन्द्रः स्वास्पदं ययौ ॥ ९५ ।। આ પ્રમાણેનાં ચમરેન્દ્રનાં અશ્રુતપૂર્વ વચને સાંભળીને સૌધર્મેન્દ્ર પણ ભ્રકુટી ચઢાવી ક્રોધ અને હાસ્યપૂર્વક કહેવા લાગે–“અરે કૃષ્ણમુખા મૂઢ ચમર ! હજુ હમણાજ ઉત્પન્ન થયે છે ને તરતમાં જ કેમ મત માગે છે? અથવા તો આ બધો ઉત્સાહ નિશ્ચયે અનર્થને માટે જ છે. કીડીને પાંખ આવે એ એના મૃત્યુનું કારણ થઈ પડે છે. હવે ત્યારે તું પણ મારું मातिथ्य-भारी मवज्ञान याम." ८८-८०.
એમ કહીને સાધર્મેન્દ્ર પિતાનું જાજ્વલ્યમાન ભીષણ વજા છોડયું. એ જોઈ ડર ખાઈ જઈ ચમરેન્દ્ર તો નાસવા લાગ્યું. અને જ્યાં શ્રી વીરજીનેશ્વર રહેલા હતા ત્યાં જઈ “ ત્રાહિ મામ ત્રાહિ મામ્ ” કહી શરીર સંકેચી એમના બે પગ વચ્ચે પેસી ગયે. ૯૧-૯૨.
એટલે શકેન્દ્ર પણ એને શ્રી વીરને શરણે ગયેલે જે, એનાથી ચારજ આગળ છે. રહેલું વજી લઈ લઈ બોલ્ય-અરે, સિંહને જોઈને પશુ ધ્રુજે એમ હવે કયાંથી ધ્રુજવા લાગ્યો ? જા, હવે હું તને શ્રીવીરપ્રભુની કૃપાને લીધે જવા દઉં છું; હવે તારે મારા તરફનો ભય नरावा. ८३-८४.
એમ કહીને વામચરણ પડે પૃથ્વી પર ત્રણ પ્રહાર કરી, પ્રભુની ક્ષમા માગી, સૈધર્મેન્દ્ર पाताने स्थान गये।.६५.
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org