Bharatiya Asmita Part 1

SR No.: 005144
Original Sutra Author: N/A
Author: Nandlal B Devluk
Publisher: Yogesh Advertising Service Bhavnagar
Publication Year: 1972
Total Pages: 1228
Language: Gujarati
Classification: Book_Gujarati
File Size: 104 MB

Page 1028

૧૦૫o
ભારતીય અસ્મિતા
પ્રયાને વિરોધ કર્યો, અને પોતાની સૌમ્ય તપસ્યાથી ભાઈ ભરત કે આજે પણ જેનોના પ્રભાવવાળાં ક્ષેત્રોમાં કોઈ સાપ સુદ્ધાંને ઉપર એવો પ્રભાવ પાડો કે જેથી ભરતે સુંદરીની સાથે લગ્ન મારતા નથી કરવાનો વિચાર માંડી વાળે, એટલું જ નહીં, બલકે એ એને ભકત બની ગયો ઋગ્વદના યમ-યમીસૂક્તમાં ભાઈ યમે યુમીની લગ્નની દીર્ધતપસ્વી મહા તીરે પણ એક વખત પિતાની અહિંસાવૃત્તિની માગણીને અસ્વીકાર કર્યો, ત્યારે બહેન સુંદરીએ ભાઈ ભરતની લશ પૂર્ણ સાધનાને આવો જ પરિચય આપ હતો. જ્યારે તેઓ ની માગણીને તપસ્યામાં ફેરવી દીધી. આના ફળરૂપે ભાઈ-બહેનના જંગલમાં ધ્યાનમાં ઊભા હતા ત્યારે એક પ્રચંડ વિષધરે એમને લગ્નની પ્રતિષ્ઠિત પ્રથા નાબૂદ થઈ ગઈ.
ડંખ માર્યો. એ સમયે તેઓ પોતાના ધ્યાનમાં અચલ રહ્યા. એટલું
જ નહીં, બલ્ક એમ એ વિષધર ઉપર મૈત્રીભાવનાને પ્રગ ઋષભદેવના ભરત અને બાહુબલી નામે પુત્રો વચ્ચે રાજ્યને કર્યો, જેથી એ પ્રયોગ “ સા પ્રતિષ્ટાચાં રસ ન દૌરચાશે:” માટે ભયાનક યુદ્ધ શરૂ થયું. છેવટે કયુદ્ધ દારા નિકાલ લાવવાનો એ સૂત્રનું જીવન્ત દૃષ્ટાંત બની ગયો. તેઓ જીવનપર્યત, અનેક નિશ્ચય ચ ભરતને પ્રચંડ પ્રહાર નિષ્ફળ ગયે. જ્યારે બાહુબલીને પ્રસંગોએ, યજ્ઞયાગાદિ ધાર્મિક કાર્યોમાં થતી હિંસાને રોકવા વારો આવ્યો અને ભરત કરતાં વધારે શકિતશાળી બાહુબલીને એમ પૂર્ણ પ્રયત્ન કરતા જ રહ્યા. આવા આદધી જ જૈન સંસ્કૃતિ લાગ્યું કે મારા મુષ્ટિમહારથી ભરતની અવશ્ય દુર્દશા થશે, ત્યારે એણે પ્રાણવાન બની રહી છે; અને અનેક મુસીબતેની વચ્ચે પણ એ ભાઈ ઉપર વિજય મેળવવાની પળને પોતાની જાત ઉપર વિજય મેળ પોતાના આદર્શોના હૃદયને ગમે તેમ કરીને સાચવી રાખવાને વવામાં ફેરવી નાખી. એણે એમ વિચાર્યું કે રાજ્યને માટે યુદ્ધમાં પ્રયત્ન કર્યો છે, જે ભારતના ધાર્મિક, સામાજિક અને રાજકીય વિજય મેળવવો અને વેર-પ્રતિવેર અને કુટુંબકલેશનાં બી વાવવાં ઈતિહાસમાં જીવિત છે જ્યારે પણ એ સુગ સાંપડ્યો ત્યારે એનાં કરતાં સાચે વિજય અહંકાર અને તૃષ્ણા ઉપર વિજય મેળવ- ત્યાગી તથા રાજ, મંત્રી અને વેપારી વગેરે ગૃહસ્થોએ જૈન સંરકૃતિના વામાં જ છે એણે પિતાના બાહુબળને ઉપયોગ ક્રોધ અને અભિમાન અહિંસા, સંયમ અને તપના આદર્શોને પોતાની ઢબે પ્રચાર કર્યો છે. ઉપર જ કર્યો, અને અવૈરથી વૈરને પ્રતિકાર કરવાને જીવંત દાખલ બેસાડો પરિણામ એ આવ્યું કે અંતે ભરતનો લોભ અને ગર્વ સંસ્કૃતિને ઉદ્દેશ પણ ખંડિત થઈ ગયો.
સંસ્કૃતિ માત્રને ઉદ્દેશ છે માનવતાના કલ્યાણ તરફ આગળ એક સમય એવો હતો કે જ્યારે કેવળ ક્ષત્રિયોમાં જ નહીં, વધવું. આ ઉદ્દેશને એ ત્યારે જ સાધી શકે છે કે જ્યારે એ પોતાને બધાય વર્ગોમાં માંસ ખાવાની પ્રથા હતી. રોજ-બરોજનાં ભેજન જન્મ આપનાર અને પોષનાર રાષ્ટ્રના કલ્યાણમાં ફાળે આપવા માટે માટે, સામાજિક ઉત્સવમાં, ધાર્મિક અનુષ્ઠાનને અવસરે પશુ-પક્ષી- હમેશાં તૈયાર હોય. કોઈ પણ સંસ્કૃતિનાં બાહ્ય અંગે કેવળ અસ્પૃદયના એને વધ એ જ પ્રચલિત અને પ્રતિષ્ઠિત હતા કે જેથી આજે સમયે જ વિકસે છે અને એ સમયે જ એ આકક લાગે છે, પણ નારિયેળ અને ફળાની ભેટ એ યુગમાં યદુનંદન નેમિકુમારે એક સંસ્કૃતિના હૃદયની વાત જુદી છે. સમય આફતનો હોય કે અસ્પૃદયને, અજબ પગલું ભર્યું. એમણે પોતાના લગ્ન વખતે ભોજન માટે બન્ને સમયમાં એની અનિવાર્ય જરૂરિયાત તો હંમેશાં એકસરખી જ કતલ કરવામાં આવનાર નિર્દોષ પશુ-પક્ષીઓની વેદનાભરી મુક હોય છે. કોઈ પણ સંસ્કૃતિ, જ્યાં સુધી એ ભાવના ઘડતરમાં પોતાનો વાણીથી દ્રવિત થઈને નિશ્ચય કર્યો કે જેમાં નિર્દોષ પશુ-પક્ષીઓનો ફાળે ન આપે ત્યાં સુધી, કેવળ પિતાના ઈતિહાસ કે યથેગાથાઓના બિનજરૂરી વધ થતો હોય એવા લગ્નથી સયુ* ! આ ગંભીર આધારે ન તો જીવિત રહી શકે છે કે ન તો પ્રતિષ્ઠા મેળવી શકે છે. નિશ્ચય કરીને તેઓ, કેઈની વાત કાને ધર્યા વિના, જાનમાંથી તરત જ પાછા ફરી ગયા. અને દારકાથી સીધા ગિરનાર પર્વત આ દૃષ્ટિએ પણ જૈન સંસ્કૃતિ અંગે વિચાર કરવો સંગત છે ઉપર જઈને એમણે તપયા આદરી. કુમાર અવસ્થામાં જ રાજપુત્રીને આપણે ઉપર જોઈ ગયા છીએ કે આ સંસ્કૃતિ મળે પ્રવૃત્તિ અ3 ત્યાગ કરીને અને ધ્યાન-તપને માર્ગ અપનાવીને એમણે એ લાંબા પુનર્જન્મથી છુટકારો મેળવવાની દષ્ટિએ આવિર્ભાવ પામી છે. એના સમયથી પ્રચલિત પશુ-પક્ષી-વધની પ્રથા ઉપર, પિતાની જાતના આચાર-વિચારનું આખું માળખું એ લક્ષને અનુરૂપ જ બન્યું છે. દાખલા ઉપરથી, એટલો સખ્ત પ્રહાર કર્યો કે જેથી આખા ગુજ. પણ આપણે એ પણ જોઈ એ છીએ કે, આખરે એ સંસ્કૃતિ વ્યક્તિ રાતમાં, અને ગુજરાતથી પ્રભાવિત થયેલા બીજા પ્રાંતમાં પણ સુધી જ સીમિત ન રહી; એણે એક વિશિષ્ટ સમાજનું રૂપ ધારણ એ પ્રથા નામશેષ થઈ ગઈ અને ઠેર ઠેર આજ સુધી ચાલી કરી લીધું. આવતી પાંજરાપોળ જેવી લોકપ્રિય સંસ્થાઓમાં પરિવર્તિત થઈ ગઈ.
નિવૃત્તિ અને પ્રવૃત્તિ
પાર્શ્વનાથના જીવનને આદર્શ કંઈક જુદો જ હતો. એમણે ગમે તે સમાજ હોય, એ કેવળ નિવૃત્તિની ભુલભુલામણીને આધારે એકવાર દુર્વાસા જેવા સહજ કીધી તાપસ તથા એના અનુયાયીઓની ન તે જીવી શકે છે, કે ન તો વાસ્તવિક નિવૃત્તિની સાધના જ કરી ખફગી વહોરવાનું જોખમ ખેડીને પણ એક બળતા સાપને લીલા શકે છે. જો કોઈ રીતે નિવૃત્તિને નહીં માનવાવાળા અને કેવળ પ્રવૃત્તિલાકડામાંથી બચાવી લેવાના પ્રયત્ન કર્યો. આનું પરિણામ એ આવ્યું ચક્રનું જ મહત્ત્વ માનવાવાળા છેવટે એ પ્રવૃત્તિના તોફાન અને વંટોળ
Jain Education Intemational