Gujaratni Asmita

SR No.: 005129
Original Sutra Author: N/A
Author: Nandlal B Devluk
Publisher: Yogesh Advertising Service Bhavnagar
Publication Year: 1970
Total Pages: 1041
Language: Gujarati
Classification: Book_Gujarati
File Size: 50 MB

Page 263

ગુજરાતના કવિઓ અને લેખકો
ગુજરાતની ભૂમિ એ તેા સ`તે!, સુભટા, ભક્તો અને ભજનિકાની ભૂમિ છે. એક બાજૂથી ગુજર તે પેાતાની અડગ ભક્તિને પ્રભાવ બતાવ્યા છે તો બી બાજુથી ના બે મકો ભારે લીડાં માર્યા ધરીને વાની ભાવના પણ બતાવી છે. આમ ગુજરાતે એક સાથે ભક્તિ ને શક્તિના પરિચય કરાવી દેશ સમા એક કચિત અને ધર્યો છે !
કોઈ પણ ભાષાના ઋતિહાસમાં બને છે તેમ ગુજરાતના ઇતિહાસમાં પણ બન્યું છે કે ગુજરાતી સાહિત્યના મધ્યકાલીન યુગ એ ભક્તિ-યુગ છે. સમગ્ર ધ્યકાલીન યુગ ધર્મગી જણાય છે; કાણુ કે એના કેન્દ્રસ્થાને હતા ધર્મ. માનવજીવનનું મોટામાં મોટું આશ્વાસક બલ, તેનું જીવન સરવ, તેનું મેલ્ટામાં મોટું જીવનમૂલ્ય ધર્મ જ હતો. એણે જ લોકોને જવા બઢા પ્રેરી અને એણે જ ખાલાક અને પાકનું વનભા’તૈયાર કર્યું, અને ભલે મધ્યકાલીન યુગનો પ્રધાનઃ ભક્તિ છે, ક્યાં પ્રેમાણા ભક્તિ જ્ઞાન, ભક્તિ અને વૈરાગ્ય એમ ત્ર સ્વરૂપે દેખાય છે.
Ο
—પ્રા. જનાદન ચિમનલાલ પાઠક
તથ્ય છે. ભલે વધુ સ ંશોધનને અંતે ગુજરાતના આદિ કવિ નરસિંહ નહી ગણાતો હોય; પણ્ ગુજરાતના ભકત માં તે એણે આદિ ભક્તકવિ તરીકેનું સ્થાન લઇ લીધું છે, આ બે ભાવિ એવા છે. જેના વડે સમગ્ર મધ્યકાલીન સાર્ડિય ઉજળુ થયું છે,
પંદરમા શતકના પ્રમુખ કવિ તરીકે નરસિંહ મહેતા છે. જૂનાગઢના આ નાગરનુ જીવન સુપ્રસિદ્ધ છે. ભાભીએ મહેણું મારતાં રિસાઇને એણે ગૃહત્યાગ કર્યાં. ભાભીએ ઉચ્ચારેલ શાપ (કડવાં વેણુ) નરસિંહ માટે તો ખારીવાદ રૂપ બન્યા. અને ભગવાન શંકરનાં દર્શન થયાં અને એમણે એને ભગવાન કૃષ્ણની રાસલીલા બતાવી. અને ત્યારથી નર્જન વનમાં રૂ પરિવતન આવ્યું. એ સામાન્ય જનમાંથી રિના જન ને છે. બા કઇ સામાન્ય પરિવર્તન નથી. મેણે રિની સીવા કાષ્ટ અને વનમાં અનુભવી. નર્જિન' થાન કાર્તિકવિ તરીકેનું છે, તેનુ આફ્રિાયન મુખ્યત્વે શામળદાસના પિયત ', ‘ હાર ’, ‘દંડી’, ‘ મામેરું ' ને શ્રાદ્ધના પ્રસંગાનાં પદ્મ, ‘શુ’ગારમાળા’, હિંડોળાના પદો, પૃથ્વીઝાનાં પદો, સુદામા ચરિઝનાં પદો વગેરે નરસિત પૂર્વવનમાં શ્રૃંગાર ભકિત ગાય છે. શાનું એ મધ્યકાલીન ભક્તિર્ષિતાના પ્રતીક છે. એ દ્વારા કવિએ ભક્તની શાનદ ખેડ-મસ્તી વધી છે. નરસિંહે પોતાની ઉત્તરવસ્થામાં લખેલા જ્ઞાન— વાગ્યને બગનાં પ એનુ ઉત્તમ સર્જન છે. એ પાનાં કવિના બંને તત્ત્વજ્ઞાનના સુંદર સમન્વય થયા છે. દૃષ્ટાંત તરીકે—
સમગ્ર મધ્યકાલીન સાહિત્ય પદ્યપ્રધાન સાહિત્ય છે. એમાં પદ્ય મુખ્ય વાહન બન્યું છે; કારણ કે નાજુક હાથની નાજુ ઊર્મિઓને વ્યકત કરવામાં જેટલું પણ ઉપયોગી બને તેટલું ગદ્ય બની શક્યું નથી. અને તેથી જ ધ્યકાલીન યુગમાં ગદ્ય નહિવત્ છે. આ પત્ર નારાઓ કવિઓ કરતાં બકા વિત. આપણે એમને ભક્તકવિઓ કહી શકીએ; કારણ કે આ કવિના ઉદ્દેશ સાહિત્ય ખાતર સાહિત્યનું સર્જન કરવાને નથી. સાહિત્ય દ્વારા એમને ગાવી છે, વ્યકત કરવી છે ભકિત. સાહિત્ય તે તેમને મન એક સાધન છે. સાધ્ય તે છે શ્વરભાવના. એમણે પેાતાની સમગ્ર કવિતા દ્વારા વ્યક્ત કરી છે કેવળ કલ્ચર અતેની પોતાની લાગણી, અને આ કષિતામાં એક લાંબા વિષય પથરાયેલે દેખાય છે તે ભકિત. ભક્તિ જુદા જુદા સ્વરૂપે, નિર્ગુણ અને સભ્ય રૂપે કષિતામાં સ્થાન લે છે. આ વિચાર શ્યાલોકની હૈતી પડી કેટલી પણોની પડી હતી. આ સંસાર ભગુરૂ છે, સ્વપ્નવત્ છે. એવી એક દૃઢ માન્યતા હતી. એટલે આ ભક્તા બંને તેટલી આ જગતની ઉપેક્ષા કરતા અને પા દ્વારા લોકોને ધામુિખline બનાવ્યાનો પ્રયત્ન હતો. જ વરી. એસ. ગિયર કહે છે : Much is your reading,
ઝૂલણા છંદ પાસેથી આવું કામ નરસિંહ સિવાય બીજો કાઇ કવિ ભાગ્યે જ તાવી શકે, ગ્રેષ્ઠ સાયિમાં Beautifui અને Subચુનર અને ભષ્યનાં લેખનો થાય છે. નરસિંહના આ પત્રમાં
Subline -ભવનાનો આપણને અનુભવ થાય છે. * નંબર વિષ્ણુ નિરખવા, પર્વિંગ પાવા
but not the word of God, Much is your building
વિષ્ણુ જિદ્વાએ રસ સરસ પીવા. ’ but not the House of God. આમ શ્રી રા. વિ. પાક કહે છે તેમ “ નકારની ભવ્યતા ’ શ્રી અનંતરાય રાવળ કહે છે “ પંદરમા શતકથી પ્રવહમાન થયેલી સ્પર્શી અનુભવાય છે. તે ‘ અખિલ બ્રહ્માંડમાં ' પદમાં બ્રહ્મની મૂર્તિ શનિની ગુજરાતી કાવ્યગાનું મંગાવી છે. નરિસહ મહતા. નરસિÂપસી રહે છે. મશીન અતિવિ તથા ભકતકવિઓને શામણિ છે. અનુકાલીન નિર્વિના પર એની અસર પણ ધણી છે. ” આ શબ્દોમાં ઘણું
નીરખને ગગનમાં ઘૂમી
તે જ હું તે જ હું શબ્દ ખેલે ઝળહળ જ્યાત ઉદ્યોત રવિકારમાં રની કાર્ય ની તાલે. સચ્ચિદાન આનંદ ક્રીડા કરે
સોનાના પારણામાંહી કે.
ચિત્ત ચૈતન્ય વિશ્વાસ તદ્રુપ છે,
બ્રહ્મ
લટકાં કરે બ્રહ્મ પાસે.