________________
જણાવે છે કે, “આ લેકે ચૈત્યમાં અને મઠમાં રહે છે, પૂજા કરવાનો આરંભ કરે છે, પિતાની જાત માટે દેવદ્રવ્યઘણો મોટો ભાગ અનાદરણીય કોટિને છે, તે પણ કેટલાક (ભલે ને બે ત્રણ) યતિઓ સદાચારી અને સુવિહિતાનુસારી દેખાઈ આવે છે. શ્રી હરિભદ્રસૂરિજી વિષે “ શતાથી” નામના ગ્રંથમાં હેમચંદ્રાચાર્યના સમસમી સેમપ્રભસૂરિ જણાવે છે કે- “હરિભદ્રસૂરિ, સંધ્યા સમયે દુઃસ્થિત એટલે દુઃખી વા રાંક લેકોને ભોજન આપતા હતા ” સોમપ્રભાયા પિતાની સતાથમાં હરિભદ્રને “કામદ’ વિશેષણ આપીને ઉપરનો અર્થ જણાવ્યું છે. “કામદ શબ્દની ટીકા કરતાં તેઓએ આ પ્રમાણે જણાવ્યું છે –
“कामद !-शङ्खवादनपुरस्सरं प्रातर्लोकानां स्व-पर. शास्त्र-संशयच्छेदनरूपान् मध्याहे दुस्थितानां यथाभीष्टभोजन
प्राप्तिरूपान् , अपराहे प्रतिवादिनां वादविनोदरूपांश्च (कामान् ) રાતિ-તિ (ામ!) (રાતાર્થી-૦િ ૦ ૨૮)
હરિભકની માત્ર આ એક દાન દેવાના (બદ્ધ સાધુઓની જેવા) આચાર ઉપરથી તેમને ચેત્યવાસી સંપ્રદાયના કહેવાની મારી હિમ્મત ચાલે છે. અન્યથા તેઓના ગ્રંથે તે ગણુધરાની () વાણીને પણ ભૂલાવે તેવા છે. આ દાન દેવાની હકીકતને ઉપાધ્યાયજી શ્રીયશોવિજયજી મહારાજે પણ પિતાના ગ્રંથમાં ( કાત્રિ શિકામાં) યાદ કરી છે. આ વિષે મારે નમ્ર મત એવો છે કે, જ્યાં સુધી આ શતાથવાળ ઉલ્લેખ અપ્રામાણિક ન ઠરે ત્યાં સુધી શોધકો તેમને ચેત્યવાસી સંપ્રદાયના કહે એ અયુક્ત નથી. એમ કહેવામાં આપણે કાંઈ તેઓનું અપમાન કરતા નથી, એ વિષે વિશેષ ગષણ કરી છે તથા જણાશે તેને પ્રકટ કરવાની મારી વૃત્તિ છે.
