________________
૫૯
શકે છે.” તેમાં આ જ પ્રકરણમાં વ્યુત્સર્ગસમિતિને, (નિક્ષેપણસમિતિને) પણ ઉલ્લેખ છે. ઉપરને જ્ઞાનાણુંવને ઉપકરણને લગતે ઉલ્લેખ શાસ્ત્રપકરણને પણ નિદેશ કરે છે તે તે, શરીરપકરણે–તે પણ ઔષધવત વપરાતાં વસ્ત્ર-પાત્રને એકાંતિક નિષેધ શી રીતે કરે? વળી વર્ધમાનને નામે ચાલતા પ્રવચનમાં, તેમાં પણ નિર્દોષ બાહ્યસામગ્રીમાં ક્યાંય એકાંત સંભવી શકતું નથી. કારણ કે, તે પ્રવચનનું નામ જ અનેકાંતિક દર્શન છે. છતાં જે વર્ધમાનને નામે ચાલતા ચેપડામાં તેના મુનિમેં આવી બાહ્ય સામગ્રીમાં પણ ક્યાંય એકાંતને આંકડો પાડયો હોય તે હું તે તે ચેપડાને વહિવટ વર્ધમાનાનુગામી છે એવું કદી પણ માની શકું નહિ, સ્વીકારી શકું નહિ, પછી ભલે તે કવેતાંબરેને હોય વા દિગંબરેને હાય. અસ્તુ.
આ ઉપરથી વાંચકે સમજી શકશે કે, શ્વેતાંબરતા. અને દિગંબરતાની ભીત કેવળ આગ્રહના જ પાયા ઉપર ચણાએલી છે. બન્ને સંપ્રદાયના પ્રાચીન ગ્રંથને વસ્ત્ર–પાત્ર. માટે એક સરખે અભિપ્રાય છે છતાં વર્તમાનમાં તે વિષે જે ભીષણ મતભેદ જણાય છે તેનું મૂળ કારણ બને સંપ્રદાયના પૂર્વના ગુરૂઓને અને વર્તમાન કુલગુરૂઓને દુરાગ્રહ, સ્વાચ્છઘ, શિથિલ્ય અને મુમુક્ષુતાને અભાવ, એ સિવાય બીજું કાંઈ હોઈ શકતું નથી–એક તટસ્થ વિદ્વાનને. (જેને કહેતાંબર દિગંબરને ગંધ પણ નથી) બન્ને સંપ્રદાયના પ્રાચીન ગ્રંથોમાં જણાવેલા આચાર-વિભાગને વાંચવાનું કહેવામાં આવે તે તે ભાગ્યે જ એમ જાણી શકશે