________________
૪૯
“ ચેાથી પ્રતિજ્ઞામુનિ અથવા આર્યાએ ફેંકી દેવા લાયક વસ્ર માગવાં એટલે કે જે વસ્ત્ર ખીજા કોઇ પણ શ્રમણ, મુસાફર, રાંક કે ભીખારી ચાહે નહિ તેવાં પેાતે માગી લેવાં વા ગૃહસ્થે પોતાની મેળે આપતાં નિર્દોષ જણાતાં ગ્રહણ કરવાં. એ ચેાથી પ્રતિજ્ઞા. ” (૮૨૪)
તે સૂત્રમાં વજ્ર રાખવાનું કારણ જણાવતાં જણુાવ્યું છે કે,
૩ “જે સાધુ વસ્રરહિત ( નગ્ન ) હોય તેને એવું થાય કે, હુ. ઘાસનેા કે કાંટાને સ્પર્શ ખમી શકુ છુ, ટાઢ, તાપ અને ડાંસ તથા મચ્છરોના ઉપદ્રવને સહી શકુ છુ, તથા બીજા પણ અનુકૂળ પ્રતિકૂળ પરીષા ખમી શકુ છુ, પરંતુ નગ્ન રહેતાં લજ્જા-પરીષહ ખમી શકતા નથી, તે સાધુએ કટિબંધન ( કટિબધ વસ્ત્ર ) રાખવું, ”—(૪૩૩)
હા જો લજ્જા જીતી શકાતી હાય તેા અચેલ ( નગ્ન-દિગ’બર ) જ રહેવું, તેમ રહેતાં તૃણુસ્પ, ટાઢ, તાપ, ડાંસ, મચ્છર તથા ખીજા પણ અનેક પરીષહેા આવે તે સહન કરવા. એમ કર્યોથી અનુપાધિપણું (લાઘવ ) પ્રાપ્ત થાય છે. અને તપ પણ પ્રાપ્ત થાય છે. માટે જેમ ભગવાને કહ્યુ છે તેને જ સમજી જેમ મને તેમ બધે ઠેકાણે સમપણું જાણતાં રહેવું. ” (૪૩૪)
વળી કેટલાક મુનિએ એક વસ્ત્ર અને એક પાત્ર રાખતા વા એ વજ્ર અને એક પાત્ર રાખતા તે વિષે નીચે પ્રમાણે જણાવ્યું છે.
""
જે સાધુ પાસે પાત્ર સાથે માત્ર એક જ વસ્ત્ર હોય