________________
૨૭:
રની જ જાળ છેઢી ઇશ્વરનું નામ લેવાના-પરબ્રહ્માપાસનાના—પણુ અધિકાર નથી. ક્ષત્રિયે અને વૈશ્યા પણ અમારાથી હલકા છે–ધમના વિધિવિધા નમાં તેઓના ખડબડાટ અમે સાંભળવાના નથી, તેઓએ મમે કહીએ તેમ જ કરવાનું છે, વેઢાને ભણવાને તે હૈદાર નથી–અમે જ ઈશ્વરના પુત્રા હોવાથી વેઢાના વારસ છીએ. અમે કહીએ તે જ સૌ કોઇએ સ્વીકારવાનુ —સા કોઈએ સાંભળવાનુ છે. હુ વધારે શું લખું ? જેમ વત માનમાં ગારાંગા, ચામાંગા ઉપર જેટલી કડકાઈ વાપરે છે તેટલીજ કડકાઈ તે બ્રાહ્મણુ ગુરુઓએ વાપરી હતી. હુ ન ભૂલતા હાઉં" તા મારી માન્યતા પ્રમાણે એમ થવાનુ કારણ આ છે—તે વૈદિક સંપ્રદાયના ભૃપુર ગુરૂએ માત્ર પોતાના વિલાસ તરફ જ દ્રષ્ટિ રાખી હતી અને ધમને, તેના ખાસ સાધન બનાવ્યે હતા એથી તેએ પરિસ્થિતિ, લાકહિત કે આત્મવિકાસ; એ બધુ ભૂલી ગયા હતા. વૈશ્વિક સત્યમાં જે ગાટાળા પરાપૂર્વથી ઉતરી આવ્યા હતા અને જે વિશિષ્ટ સાધના લોકહિત માટે ઉમેરાયાં હતાં તેનું તે પૃથક્કરણ ન કરી શકયા હતા અને છેવટે તે વૈશ્વિક સત્ય, એટલું અધુ' સોજી ગયું કે, પરિણામમાં ઉપનિષદોના પ્રહારથી તેને ભૂશાયી થવુ પડયું. આવા જ હાલ પાપધના છે. એ ધર્મ અત્યારે પાપલીલાને નામે સઐાદ્યાય એ એને માટે આછી શરમ છે. ? ફ્રી ફ્રીને મારે એ જ કહેવાનુ` છે કે, પરિસ્થિતિને અને લેાકહિતને ચૂકવાથી ધર્મમાં અનિષ્ટ ગોટાળા ઉભા થાય છે અને થએલા છે, જે સાધના લેાકહિતકર છે. તે પણ
..
