________________
આ ઉપરાંત આવા બીજા પણ અનેક ઉલ્લેખ મળે છે, પરંતુ તે બધા ય એક સરખી જ રીતે લખાએલા હેવાથી તેમાંના એકમાં પણ પર્યાયકમને કે દ્વહનને ગંધ સુદ્ધાં જણાતું નથી.
હું પૂર્વે જણાવી ગયે છું કે, ચિત્યવાસિઓને હંફાવવા માટે કઈ દક્ષ પુરૂષે તીવ્ર તપશ્ચર્યારૂપ ઉપધાન વા જેગોદ્વહનને પાયે નાંખે છે વા તે ચૈત્યવાસિઓએ જ તે સમયના શ્રાવકને એમ સમજાવ્યું હોય કે, ગહન કર્યા સિવાય અમારે પણ સૂત્ર વાંચવાનો અધિકાર નથી અને ઉપધાન કર્યા સિવાય શ્રાવકને નવકાર બે લવાને પણ અધિકાર નથી, તે પછી સૂત્ર વાંચવાની વાત શી કરવી? આ રીતે સમજાવી તેઓએ ભદ્ર શ્રાવકે પાસેથી ઉપધાનના કરરૂપે મળતા નકરાના પૈસાને ઉચાપત કરવાનું કારસ્થાન રચ્યું હોય તે તે સંભવિત છે. ગમે તેમ છે પણ ઉપધાનની વર્તમાન પદ્ધતિ, જે સામુદાયિક છે અને કંઈના હાટ જેવી માદક, અને મેહક છે, તે ચૈત્યવાસિઓના સમયની છે, તેમાં કાંઈ સંદેડ જેવું નથી. કારણ કે, સૂત્ર ગ્રંથમાં જે જે શ્રમણને લગતા અગાદિ ભણવાના ઉલ્લેખે મળે છે તેમાં કયાંય કેઈએ ઉપધાન–ગાહન- કર્યું હોય એ એક પણ ઉલ્લેખ મળતું નથી તે આપ સૌ જાણી ચુક્યા છે. તથા “ઉપધાન કરીને સૂત્રો વાંચવા ” એવું વિધાન પણ સૂત્રગત આચાર વિધાનમાં કયાંય મળતું નથી–જણાતું નથી. માત્ર મહાનિશીથસૂત્ર” જે અંગ બહારનું સૂત્ર છે, અને ચૈત્યવાસિ
