________________
આ જ હકીકતને નીચેની ગાથા પણ પુષ્ટ કરે છે - - यत उक्तमागमेमुत्तूंण दिहिवायं कालिय-उक्कालियंगसिद्धतं । थी-बाल-वायणत्थं पाइममुइयं जिणवरेहिं ॥
(तत्त्वनिर्णयप्रासाद-पृ० ४१२) આ ગાથામાં તે “ સ્ત્રી અને બાલકને વાંચવા માટે અંગેને–આગમને-પ્રાકૃત ભાષામાં ઢાળવામાં આવ્યાં છે” એ સર્વથી સ્પષ્ટ ઉલ્લેખ છે. વળી વિશેષાવશ્યક અને તેની મલધારિની ટીકામાં પણ નીચે પ્રમાણેને સ્પષ્ટ ઉલ્લેખ छ, भां स्पष्टपणे 'श्रावनो' पशु निश रेटो छ:. " तेषु च निश्शेषमपि वाङ्मयमवतरति । अतश्चतुर्दशपूर्वात्मकं द्वादशमेवाङ्गमस्तु, किं शेषाङ्गविरचनेन, अङ्गबाह्यश्रुतरचनेन वा ? xxx तत्र यद्यपि दृष्टिवादे सर्वस्याऽपि वाङ्मयस्याऽवतारोऽस्ति, तथापि दुर्मेधसां तदवधारणाद्ययोग्यानां मन्दमतीनां, तथा श्रावकादीनां स्त्रीणां चानुग्रहाय नियूहणा विरचना शेषश्रुतस्येति-(विशेषा० पृ० २९८-२९९, गा.५५१) અર્થાત્ જે બધાં અંગેને સાર બારમા અંગમાં-દષ્ટિવાદમાં આવી જતું હોય તે પછી તે અંગેને જુદાં રચવાની શી જરૂર છે ? આ પ્રશ્નના સમાધાનમાં શ્રી જિનભદ્રજીએ જ
बाल-स्त्री-मूढ-मूर्खादिजनानुग्रहणाय सः। प्राकृतां तामिहाऽकार्षात् xxx ॥११६।। (पृ० ९९)
