________________
૧૫૭
પિતાની સ્વેચ્છાએ ગમે ત્યાં તેને ઉપગ કરે તે તે ઉપચિગ કરનાર અપ્રામાણિક છે, દુષ્ટ છે અને નરકનાં દુઃખને. ભાગી થાય છે. એટલું જ નહિ, પણ જે તે પવિત્ર દ્રવ્યને અનેક અવિહિત ઉપાથી વધારવામાં આવે તે પણ તે વધારનાર એટલા જ અપરાધને પાત્ર બને છે. માટે તે. શાશ્વતદ્રવ્ય, નિધિદ્રવ્ય, જિનદ્રવ્ય કે મંગળદ્રવ્યને ઉપચેગ એવે માર્ગે કરે જોઈએ, જે માગે તેની જ્ઞાન-દર્શનપ્રભાવક્તા અને પ્રવચનપ્રચારકતા સફળ થાય. તે વિશુધ. દ્રવ્યને દુરૂપગ થતે જોતાં પણ જે ન અટકાવે તેને પણ પાપિણ્ડની કટિમાં મૂકવામાં આવ્યું છે. આ રીતે તે દ્રવ્યભેજી ચિત્યવાસિઓને હઠાવવા માટે હરિભદ્ર સૂરિજીએ ઘણું ઘણું લખ્યું છે, પણ તેઓએ એવું તે ક્યાંય જણાવ્યું નથી, કે, જે એ દ્રવ્યને ઉપગ જ્ઞાનના પ્રચારમાં, પ્રવચનના પ્રચારમાં અને સમ્યકત્વની વૃદ્ધિ માટે વા સંઘના હિતાર્થે કરવામાં આવે તો તે ઉપગ કરનારે પાપી બને છે-નરક્વામી બને છે. ઉલટું તેઓએ તે એ દ્રવ્યને જ્ઞાનદર્શનપ્રભાવક અને પ્રવચનવૃશ્વિકરનાં વિશેષણે આપીને તે તે માર્ગમાં તેને ઉપયોગ કરવાનું સુવિહિત વિહિત દર્શાવ્યું છે-શિષ્ટસંમત જણાવ્યું છે. પછી આપણે જે કદાગ્રહથી વા સ્વછંદતાથી તેમની આજ્ઞા ન માનીએ અને સ્વચ્છેદે વર્તીએ તેમાં આપણા સિવાય બીજા કોઈને
१"जिणवर आणा रहियं वद्धारंता वि के वि जिणदत्वं । . बुडंति भवसमुद्दे मूढा मोहेण अन्नाणी ॥१०२॥ पृ० ४.
