________________
૧૪૭
ના કારણને લી કારણને લીધે
જૈન ગૃહસ્થ પચાસ હજાર રૂપિયા અર્પણ કરવાની ઈચ્છા -વ્યક્ત કરી હતી અને કહ્યું હતું કે, “જે આ૫ આ ધન - તે મને ઘણે લાભ થશે, આપ આ ધન લઈને ચથેચ્છ દાન દઈ શકશે ? પરંતુ તે આચાર્યો પણ સિદ્ધસેનની જેમ તે જ કારણને લીધે ( સાધુતામાં બાધ આવવાના કારણને લીધે ) તે ધનને સ્વીકાર ન કરતાં લä શેઠ દ્વારા જ એક રમ્ય નાલય બંધાવવામાં તેને ખર્ચ કરાવ્યું હતું. અહીં આપણે એક જન ગૃહસ્થ, એક જૈન મુનિને રૂપિયા આપવાની વાત કહે છે, તે બાબત ખાસ વિશેષ ધ્યાનમાં રાખવાની છે–જો કે ત્યાગમૂતિ મુનિજીએ તે ધનને સ્વીકારવામાં પિતાને ધર્મ ન માને પણ એક જન ગૃહસ્થ–તે પણ જૈન ધર્મના જાણકાર ગૃહસ્થ-ત્યાગી ચગીને ધન આપવાની વાત કહે, એ એક નવાઈ જેવી બાબત નથી?
વર્તમાનમાં પણ સાધુઓ ગમે તેવા શિથિલ થઇ ગયા છે, કેટલાક તે પિતાના નામનાં ખાતાં ખોલીને ધર્મ પ્રભાવનાની (?) પ્રવૃત્તિ કરી રહ્યા છે, માસે માસે જેઓને માટે હજારેને ખર્ચ થયે જાય છે, જેઓ પાસે ચલણી નેટે જેવી જથાબંધ પિસ્ટની ટીકીટ રહ્યા કરે છે અને જેઓ માત્ર પુસ્તકના પર્વતના રખવાળ છે તેવા આ સાધુઓને પણ કૈઈ જૈન ગૃહસ્થ એમ કદી પણ કહી શકે નહિ કે, મહારાજ ! આ ધન લ્યા અને આપ એને યથેચ્છ વાપરે” જૈન ગૃહસ્થ સમજે છે કે, સાધુઓને ધન લેવાને આચાર નથી અને સાધુઓને ધન દેવાને આપણે ધર્મ પણ
