________________
૧૪૫
freeङ्गत्वमधियेय समतामुल्लासयेयाऽनिशं
૫°૬૮૫
ज्योतिस्तत् परमं दधीय हृदये कुर्वीय किं भूभुजा ? ॥१६८॥ | पद्भ्यां गलदुपानद्भ्यां संचरन्तेऽत्र ये दिवा | चारित्रिणस्त एव स्युर्न परे यानयायिनः || १६१ ॥ ४शोत्तारण मल्पमल्पमशनं निर्व्यञ्जनं भोजनं निद्रावर्जनमहि मज्जनविधित्यागश्च भोगश्च न । पानं संस्कृतपाथसामविरतं येषां किलेत्थं क्रिया तेषां कर्ममयामयः स्फुटमयं स्पष्टोऽपि हि क्षीयते । १७० । पृ० ५७ જ્યારે આ મધ્યમ માર્ગના પ્રારભના સમય હુશે ત્યારે તે નિગ્રંથે ઉપદેશ દ્વારા અને ગ્રંથરચના દ્વારા લેાકોપકાર કરતા હશે-શરૂઆતમાં તે બને તેટલી નિર્દોષતા સાચવીને જ આ માગ વિજયવત કરવાનું તેએનું ધ્યેય હશે, પણ જેમ જેમ સમય વીત્યા તેમ તેમ તેઓએ કેટલાક વિશેષ અપવાદોને સ્વીકારીને પણ લેાક શ્રેયનું કામ માથે લીધુ' હશે અને તેએ ધીરે ધીરે મોઢાના મઢવાસની સમીપમાં આવ્યા હશે-જે હું હમણાં જ ધનાદિ સામગ્રો વિષે ઉલ્લેખ કરી ગયા તે કાંઈ મારે કલ્પિત વિચાર નથી, પરંતુ તે સમયે મઢવાસની નિકટ આવતા જૈનાચાચીને, જૈન રાજાએ ધનદાન આપ્યાના અને તે કાળની જૈન પ્રજાએ સામાજિક શુભ કામ માટે ધન સાંચ્યાના અનેક ઉદ્યખે મળી આવે છે: આચાય સિદ્ધસેનને રાજા
44
१ श्रीसिद्धसेन सूरिश्वान्यदा बाह्यभुत्रि व्रजन् । दृष्टः श्रीविक्रमार्केण राज्ञा राजाध्वगेन सः ॥ ६१ ॥
૧૦
