________________
સને શ્રાવકેની સામે વાંચે છે. શાળામાં કે ગૃહિના ઘરમાં ખાજા વિગેરને પાક કરાવે છે. નાંદ મંડાવે છે પિતાના હીનાવારવાળા મૃતગુરૂઓનાં દાહસ્થળ ઉપર પીઠ ચણાવે છે. બલિ કરે છે. તેઓના વ્યાખ્યાનમાં સ્ત્રીઓ તેમના (ગુરૂજીના ) ગુણ ગાય છે. માત્ર સ્ત્રીઓની સમક્ષ પણ તેઓ વ્યાખ્યાન આપે છે અને સાધ્વીઓ માત્ર પુરૂષની સમક્ષ પણ વ્યાખ્યાન આપે છે. ભિક્ષા માટે ૧°હિંડતા નથી. મંડળીમાં બેસીને જોજન પણ કરતા નથી. આખી રાત સુવે છે. ગુણવંત જન તરફ વૈષ રાખે છે. કયવિજય કરે છે. પ્રવચનને બાને વિકથાઓ કરે છે. પૈસા આપીને નાના બાલકને ચેલા કરવા માટે વેચાતા લે છે. મુગ્ધ
છે ત્યારે શ્રાવકને પોતાના ગજવામાં હાથ નાખવો પડે છે, એ વાત શ્રોતાજનોથી જાણીતી છે. આ રીતમાં એટલો સુધારો થયો છે કે ખુલ્લી રીતે તે પૈસા ગુરૂજી લેતા નથી. ૭. નાંદ મંડાવવાની ચાલુ પ્રથામાં ચૈત્યવાસિની કમાણી હતી, કમાણી તો અત્યારે પણ છે, કિંતુ તેને ગુરૂજી લેતા નથી–આ પ્રથા ચૈત્યવાસિઓએ કરેલી છે. ૮. જેમ લમમાં ફટાણાં ગાય છે તેમ અપાસરામાં “ ગુરૂછને જોઇએ રૂપાના કાંઠા ” ઈત્યાદિ મધુર ધ્વનિથી સ્ત્રીઓ ગુરૂજીની ગમ્મત ઉઠાવે છેઆ રીત નિંદનીય છે અને ચૈત્યવાસિઓની છે માટે અનાચરણીય છે. છે. વર્તમાનમાં આ રીત પણ કેટલેક ઠેકાણે પ્રવર્તી રહી છે. ૧૦ નિર્દોષ ભિક્ષા લેવા જેવા અગત્યના કામ માટે શ્રીગોતમ પિતે જ પધારતા હતા ત્યારે વર્તમાન આચાર્યો છે તો તે અને મુકોને અટકાવે છે. જાણે કે તે કામ મજૂરોનું ન હોય-જ્યાં સાધુઓ માટે જ રડાં ખુલ્લાં મૂકાય ત્યાં વળી ભિક્ષાની નિર્દોષતા શી? (પંચમ
