________________
૧૩ પ્રેમ-બાણ
જલિયાતને કદી દેશેત સાથે વાતચીત કરવાનો પ્રસંગ પડયો ન હતો. ઉષા-સારિકાને દૂરથી જોઈને ઓળખે, તે રીતે જ તે એને ઓળખતો હતો.
દેશેતે જયારે રસ્તા ઉપર બરફમાં જિલિયાતનું નામ લખીને તેને ચોંકાવ્યો, ત્યારે દેશેતની ઉમર સોળ વર્ષની હતી. એની આગલી રાતે જ મેસ લેથિયરીએ તેને ટોકી હતી : “હવે હું મોટી થઈ; નાદાની દાખવ્યા ન કર !”
દેશેતે લખેલો “જિલિયાત’ શબ્દ, જિલિયાતને વીંધાને તેના ઊંડા અંતરમાં પેસી ગયો હતો.
સ્ત્રી વસ્તુ વિષે જલિયાતને શો ખ્યાલ હતા ?– એને પોતાને જ પૂછો તો તે ભાગે કશો જવાબ દઈ શકે. જિલિયાત કોઈ સ્ત્રીને ભેગો થતો, ત્યારે સ્ત્રી એનાથી બીને, અને તે સ્ત્રીથી બને, એવો ઘાટ થતો. કાંઈક કારણસર ફરજ પડે ત્યારે જ તે કોઈ સ્ત્રી સાથે વાત કરે. તેણે કોઈ છોકરીને પ્રેમ કર્યો ન હતો. તે રસ્તા ઉપર થઈને જતો હોય અને કોઈ સ્ત્રીને ચાલી આવતી જુએ, તો તે તરત ખેતરની વાડ ચડીને કૂદી પડે અથવા કોઈ ધુંગા પાછળ સંતાઈ જાય. ઘરડી પ્રૌઢાઓને પણ તે ટાળતો.
નાતાલની જે સવારે દેશે તે મજાકમાં તેનું નામ બરફ ઉપર લખ્યું, તે વખતે તરત તો તે ઘેર જ પાછો ફરી ગયો : પોતે શા કામે બહાર નીકળ્યો હતો, તેની પણ તેને યાદ રહી નહીં.
૫૩
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
