________________
ચામડાની બૅગ
૨૨૯ ડિને એ કાગળ હાથમાં લીધો – શરૂઆતની કેટલીક લીટીઓ ઉપર-ટપકે જલદી વાંચી જઈ, છેવટની લીટીઓ તેમણે મોટેથી વાંચી –
“.......... તું તરત જ ડીન પાસે જઈ, લગ્નનું લાયસન્સ કઢાવી લે. મારે લગ્નનું જલદી પતાવવું છે. તરત જ પતે તો સૌથી સરસ.”
ડીને કાગળ ટેબલ ઉપર મૂકી આગળ વાંચ્યું – “સહી દ0 – લેથિયરી.” પછી તે બોલ્યા, “એ કાગળ મને સંબોધીને લખ્યો હોત તે વધુ સારું થાત. પરંતુ મારે ચર્ચના એક સહ-કર્મચારીનું જ લગ્ન કરાવવાનું હોઈ, વધુ પંચાત નહીં કરું.”
સહીઓ થઈ ગયા પછી વિધિ શરૂ થયો. “કોઈને કંઈ વાંધો છે?” કોઈએ જવાબ ન આપ્યો. “આમીન!” ડીને ઉચ્ચાર્યું.
પછી વિધિ પ્રમાણેના પ્રશ્નોત્તર થયા બાદ ડીને પૂછ્યું, “આ સ્ત્રીને આ માણસને કોણ લગ્નમાં દે છે?”
“હું” જિલિયાતે જવાબ આપ્યો.
ડીને હવે દેશેતો જમણો હાથ એબેનેઝરના જમણા હાથમાં મૂક્યો. એબેનેઝર દેરુશેતને સંબોધન કર્યું –
દેરુશેત, હું તને મારી પરિણીત પત્ની તરીકે સ્વીકારું છું - સારી સ્થિતિ હોય કે નરસી હોય, તવંગર દશા હોય કે દરિદ્રતા હોય, બીમારી હોય કે આરોગ્ય – પણ મૃત્યુ આપણને છૂટાં ન પાડે ત્યાં લગી પ્રેમપૂર્વક તને સંભાળી રાખવા હું પ્રતિજ્ઞા કરું છું.”
એવી જ પ્રતિજ્ઞા દેશે તે પણ ઉચ્ચારી.
પછી ડીને પૂછયું, “વીંટી કયાં છે?” વીંટી કોઈ લાવ્યું ન હતું. બંને જણ ગભરાયાં. જિલિયાતે તરત પોતાની આંગળી ઉપરની સોનાની વીંટી ઉતારીને ડીનને આપી. કદાચ પોતાના લગ્ન માટે જ તે આજે સવારે આ વીંટી ખરીદી લાવ્યો હતો.
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
