________________
પ્રેમ-અલિદાન
મેસ લેથિયરીની નજર હમણાં જ પાસે ઊભેલા રેવર એબેનેઝર ઉપર પડી હતી !
૨૧૮
આહા, મારો આ વાઘ કેવા સુંદર છે, કેવા શાભે છે?” લેથિયરી જિલિયાત તરફ પ્રશંસાભરી આંખે જોતા જોતા બાલી ઊઠયો.
'
<<
જિલિયાત જેવું કદરૂપું અને મેલુંઘેલું એ બધાંમાં તે વખતે કોઈ ન હતું! દુવ્રે-ખડક ઉપરથી તે જે સ્થિતિમાં સવારે નીકળ્યા હતા, તેમાં કશે! ફેરફાર હજુ થયા ન હતા. તેનાં કપડાં ફાટેલાં હતાં, તેની દાઢી વધી ગઈ હતી, મે ઉપરની ચામડી ઊતરતી જતી હતી, આંખો લાલ લાલ હતી, હાથ લાહી-નીંગળતા હતા, પગ ખુલ્લા હતા, અને ડેવિલફિશે પાડેલાં ચકામાં તેના ખુલ્લા હાથ ઉપર તગતગી રહ્યાં હતાં.
લેથિયરી તે તેનું વર્ણન જાણે હજાર હજાર જીભે કરવા લાગ્યા – “એ જ મારો સાચા ભાઈ છે. તે દરિયા સાથે લડીને આવ્યો છે. જુઓ તેનાં કપડાં ચિરાઈ ગયાં છે, પણ તેના ખભા કેવા પહેાળા છે? તેના હાથ કેવા કામઢા છે? દીકરા! તને જોઈ જોઈને હું વારી જાઉં છું!” તે જ ઘડીએ દેરુશેત બેભાન થઈને ગબડી પડી. પાસે ઊભેલી દુશેએ તેને હાથમાં ઝીલી લીધી.
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
