________________
લુહારની કેસ્ટ
૧૪૯ પવન ભલે પોતાની કામગીરી બજાવે; પણ ભરતીનાં ઊંચાં મોજાં તો ત્યાં પહોંચી શકે તેમ નહોતું.
જિલિયાતે નક્કી કર્યું કે એકમાં વખાર બનાવવી, અને બીજા ઉપર ભઠ્ઠી નાખવી.
અઠવાડિયાને અંતે તો તેની વખાર આસપાસથી અને દુરાંદે ઉપરથી ભેગા કરેલા સરસામાનથી બરાબર ભરાઈ ગઈ. તેણે બધી વસ્તુઓ તફાવાર એવી રીતે સરસ ગોઠવી હતી, કે કોઈ પણ વસ્તુ ફરીથી લેવા માટે તેને શોધવામાં વખત બગાડવો ન પડે.
સુકાનીની કેબિનમાંથી તેને ચાકનો ટુકડો મળ્યો હતો. તે તેણે નિશાનીઓ કરવા માટે સાચવીને રાખી મૂકયો.
દુરાંદેમાં કોલસાનો જે જથો હતો તે બધો પણ જિલિયાત ઉપાડી લાવ્યો.
એક અઠવાડિયામાં તો ચારે બાજુ વીખરાયેલી પડેલી ઉપયોગી બધી વસ્તુઓ ઉપાડી લેવામાં આવી; તેમ જ દુરાંદેના ખોખા ઉપર તો એંજિન સિવાય બીજું કશું વજન જ બાકી ન રહ્યું.
આગળના ભાગનાં પાટિયાંનો જે તરાપો નીચેની તરફ લબડી
હતો, તથા એક ખડકને આધારે ટેકવાઈ રહ્યો હતો, તેને જિલિયાતે એમ ને એમ જ રહેવા દીધો; કારણ કે તેનું વજન દુરાંદેના માળખા ઉપર પડતું ન હતું, તથા એટલો મોટો પાટિયાંનો તરાપો ખેંચીને બીજે લઈ જવો પણ મુશ્કેલ.
વખારના પ્રવેશભાગ આગળ તેણે બે ઢગલા ખડક્યા : એક લોઢાના ભારનો, જેનું ઘડતર કરી શકાય અને બીજો લાકડાંનો, જેને બળતણ ત કે ઉપયોગમાં લઈ શકાય.
જિલિયાત રોજ સવારે કામ શરૂ કરતો અને ક્ષણભર થોભ્યા વિના ઊંઘતા સુધી કામ કર્યા કરતો.
વખાર ગોઠવાઈ ગઈ એટલે જિલિયાએ ધમણ-ભી ઊભી કરવા શરૂ કર્યું.
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
