________________
જ્યાં જવાય નહિ અને ગયા પછી પાછા અવાય નહિ ૧૩૭ અને આસપાસના ખડકોમાં તૂટી-ફૂટી હાલતમાં વેરવિખેર પડ્યો હતો. ભંડકિયું ખુલ્લું થતાં એમાંનાં ઢોરનાં મડદાં પણ દરિયામાં ઠલવાઈ ગયાં હતાં.
આગળની પાટિયાંની દીવાલનો મોટો ભાગ હજુ પાછલા ભાગને વળગીને લટકી રહ્યો હતો. પરંતુ કુહાડીને એક ટકો વાગતાં જ તે નીચે તૂટી પડે તેમ હતું.
આસપાસના ખડકોની બખોલોમાં પાટડા, પાટિયાં, સઢનાં ચીંથરા, સાંકળના ટુકડા, અને એ બધી જાતને ભંગાર પથરાયેલો હતો.
સૂર્ય જળહળતો ઊંચો આવી રહ્યો હતો, અને દરિયો શાંત હતે.
દુના બે દફૂશળો આકારમાં તેમ જ કદમાં જુદા હતા.
નાને-દુર્ઘ વાંકો તથા અણીદાર હતો; પણ તેની વચમાં વચમાં ઈંટના રંગના આકારના પોચા ખડકની સેર આમ તેમ ફેલાઈ હોવાને કારણે તેમાં ઠેર ઠેર ખાંચાઓ પડી ગયા હતા, અને એ ખાંચામાં પગના પંજા ભેરવી, કોઈને ઉપર ચડવું હોય તો ચડી શકે તેમ હતું. આવો એક ખાંચે તો મોજાંના પછડાટ અને કોતરકામથી એવડો મોટે થઈ ગયો હતો કે, તેમ એક બાવલું મૂકી શકાય. અલબત્ત, એ ખડક ટોચે તે *ગડાની પેઠે અણીદાર હતો.
મોટો-દુ સળંગ લીસો તથા ઉભડક હતો. આખા એક સલાને જ જાણે તે બનેલો હતો. કાળા રંગનો હાથીદાંત હોય તેની પેઠે તે ચમકતો હતો. આખા ખડકમાં કયાંય ખાંચો કે બખેલ જેવું હતું નહિ. માત્ર ટોચ ઉપર તેને “લ હોમ' પર્વતના જેવી સપાટી હોય એમ દેખાતું હતું. પણ ત્યાં સુધી ચડવું અશક્ય હતું.
' અર્થાતુ નાના-દુર્ઘ ઉપર ચડી શકાય ખરું, ત્યારે તેની ટોચ ઉપર થોડી વારેય થોભી શકાય તેવું ન હતું, જ્યારે મોટા-દુ ઉપર થોભી શકાય તેવું હતું, પણ ચડી શકાય તેવું ન હતું.
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
