________________
જ્યાં જવાય નહિ અને ગયા પછી પાછા અવાય નહિ
આગલી રાતે ગુર્નસીના કિનારાનાં ઘણાં સ્થળોએથી જે હોડી જોવામાં આવી હતી, તે જિલિયાતની ડચ બોટ હતી, અને તેને હંકારી જનારો જિલિયાત પોતે હતો.
જિલિયાત કિનારા પાસેની રોનલને રસ્તે ખડકોમાં થઈને માર્ગ કાપતો હતો, એ રસ્તો બહુ જોખમભરેલો કહેવાય, પણ સૌથી ટૂંકો અને સીધો પણ.
એમ કરવાનું કારણ એટલું જ હતું કે, શેમાં ભરાયેલું રાંદેનું જિન ત્યાં કેટલો વખત ભરાઈ રહેશે એનું શું ઠેકાણું? એક કલાકનું ડું થાય તો પણ કદાચ હંમેશ માટે તક હાથમાંથી નીકળી જાય. અને કલાક વહેલા પહોંચ્યા હોઈએ, તો કંઈ ને કંઈ ઉપાય કરી શકીએ. - જિલિયાતને કોઈની નજરે ચડવું પણ ન હતું. જાણે કોઈ ભાગેડુ ગુપચુપ ભાગી જતો હોય, તેવું તેનું વર્તન હતું; – અથવા જાણે કોઈ ગુનો કરવા છાનોમાનો જતો હોય ! ( વાત એમ હતી કે, અશકય દેખાતા આ સાહસમાં તેણે ઝંપલાવ્યું હતું, તથા પોતાની જાતને ડગલે ને પગલે આવી પડનારાં જોખમોમાં નાખી હતી, છતાં તેને બીજો કોઈ હરીફ એમાં ઝંપલાવે એનો ડર હતો !
સવારનો પ્રકાશ થવા આવ્યો અને સામેની બાજુ ચંદ્ર આથમવા લાગ્યો, ત્યારે તે દુવ્ર નજીક પહોંચ્યો. દુના બંને દંકૂશળો આગલી રાતના તફાનના પાણીથી હજુ દદડતા હતા;- જાણે બે પહેલવાનો કુસ્તી કરીને પરસેવાથી નીતરતા ન હોય!
૧૩૫
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
