Page Text
________________
२६१
___ ए एते छप्पुरिसाहमा कहियत्ति । तउ तेहिं एक्ककालं सअट्टहासं हसन्तेहिं भणियं, एयस्स छप्पिदोसा संति। ता मा एयं महिलियामुणिसं(माणसं)जायसु। इंददत्तेण खुड्डगो भणिओ जहा जायसु जं ते रुच्चइ। न एएहिं सरिच्छोहं । खुड्डगेण भणियं जइ एवं, ता घयगुलजुत्ताउ पत्तभरणपमाणाउ सेवइयाउ इण्हिहिं देहि सो य देमित्ति भणन्तो खुड्डगं(गहिय) गिहाभिमुहं चलिओ। जाव गिहदुवारे आगओ एत्थंतरे खुड्डएण जं भज्जाए सह जंपियं आसि तं सव्वं कहियं । तेण भणियं जइ एवं ता तुमं एत्थेव गिहदुवारे चिट्ठसु। हक्कारिओ आगच्छसु पविट्ठो इंददत्तो पुट्ठा सा जहा रद्घाउ सेवइयाउ, घयगुलाणि पउणीकयाणि ? तीए भणियं आमं तेण तीसे वंचणत्थं गुलं पलोइऊण भणियं । जहा थोवो एसो गुलो अन्नो वि मालाउ उत्तारेहि जेणं दिए भुजावेमि । सा आरूढा माले, तेणावणीया निस्सेणी हक्कारिओ खुड्डगो, सेवइयाण पत्तं भरिउमाढत्तं, जाव रोहिणी मालमज्झाउ गुलं गहाय उत्तरिउं लग्गा, ता निस्सेणी नत्थि त्ति विम्हिया चिट्ठइ। ताव तं चेव चेल्लयं सेवइयाउ घयगुलजुत्ताउ लहंतं पासइ । अहो अहं अभिभूआ चेल्लएण त्ति अभिमाणा झरियहियया मा देहि २ इच्चाइ कोलाहलं काउं लग्गा। खुड्डएण तीसे सम्मुहं ट्ठिएण मए तुह नासियाए मुत्तियं त्ति कहणत्थं अंगुलियाए य नासियाउडं पसारिय दंसियं । पत्तयं भरेऊण गओ “દદન” ના નામે એને ખ્યાત કર્યો.
આ પ્રમાણે ૬ પ્રકારના પુરુષાધમો હોય છે. એમ સાધુએ પોતાની વાત વિગતવાર જણાવી. આ સાંભળીને તે સભાપુરુષો એકી સાથે જોરજોરથી હસતા હસતા બોલ્યા “આ ઈંદ્રદત્તમાં તો એ છે એ છ દોષો છે.” ઈન્દ્રદત્તે “મને રખેને સ્ત્રીમતિવાળો માની લે’ એમ વિચારીને પોતાનો વટ પાડવા સાધુને કહ્યું “તમને જે રૂચે તે માંગો. કારણ કે આ ૬ પુરુષાધમો જેવો હું નથી.” સાધુએ કહ્યું “જો. એમ જ હોય તો ઘી-ગોળથી યુક્ત એવી સેવ, પાત્રુ ભરીને હમણાં આપ.” “ચાલો હું આપું.” એમ કહી સાધુને લઈ તે ઘરની સન્મુખ ચાલ્યો. રસ્તામાં ચાલતાં ચાલતાં સાધુએ ઘરનું બારણું ન આવે ત્યાં સુધીમાં ઈંદ્રદત્તને એના ઘરે પત્ની સાથે થયેલી બધીજ વાતો કરી દીધી. એણે કહ્યું, ‘એમ છે ?' તો તમો અહીંજ ઘરના બારણે ઉભા રહો હું તમોને બોલાવું ત્યારે આવજો.' એમ કહીને ઈંદ્રદત્ત ઘરમાં ગયો. પત્નીને પૂછ્યું “સેવ રંધાઈ ? ઘી-ગોળ તૈયાર થઈ ગયા છે ?' પત્નીએ કહ્યું “હા બધું તૈયાર છે.” હવે પત્નીને ઠગવામાટે ઈન્દ્રદત્તે ગોળને જોઈ કહ્યું “આ ગોળ તો ઓછો છે. બીજો ગોળ માળા પરથી ઉતાર જેથી બ્રાહ્મણોને ભોજન કરાવું.' તે માળા પર ચઢી કે તરત તેનાવડે નિઃસરણી દૂર કરી દેવાઈ અને સાધુને અંદર બોલાવી સેવથી પાત્રુ ભરવાનું ચાલુ કર્યું. આ બાજુ તે ગોળ લઈને માળા પરથી ઉતરવા લાગી પરન્તુ નિસરણીને ન જોતા વિમાસણમાં પડી. એટલામાં તે જ સાધુને ઘી-ગોળથી યુક્ત સેવ લેતાં જુવે છે. “અહો ! હું આ સાધુ દ્વારા હરાવાઈ.” એ રીતે અભિમાનથી બળતાં હૃદયવાળી તેણે જોર જોરથી ‘ન આપો, ન આપો” એમ કોલાહલ કરવા લાગી. સાધુએ તેની સન્મુખ ઉભા રહીને “મારા વડે તારા નાકની દાંડી પર મુતરાયું' એ શબ્દો કહેવામાટે આંગળીને નાકની દાંડી પરથી પસાર થતી દેખાડી. પાત્રુ ભરીને સાધુ ઉપાશ્રયે ગયા અને બધાંજ સાધુઓને તેણે એ ગોચરી વપરાવી. આ
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
| SR No. | 004970 |
| Book Title | Pind Vishuddhi |
| Original Sutra Author | N/A |
| Author | Kulchandrasuri, Punyaratnasuri |
| Publisher | Divya Darshan Trust |
| Publication Year | 2009 |
| Total Pages | 506 |
| Language | Gujarati |
| Classification | Book_Gujarati |
| File Size | 25 MB |