________________
પર્વતખેડુસાથે એક સામાન ઊંચકનાર હોય. અહીં તો સાત જણ વચ્ચે માત્ર બે જ સામાન ઊંચકનાર હતા. બાકીનો સામાન યુવાનોએ પોતાની પીઠ પર લઈ લીધો.
દરેક પર્વતખેડુને એક
બ્રેઇલ ઘડિયાળ આપી
હતી. એના પર લખ્યું
હતું :
અંધ પર્વતખેડુઓની નિશ્ચયભરી આગેકૂચ
“કિલિમાંજારો પર ચડાઈ, ૧૯૬૯.”
પર્વત ચડનારને ઋતુ પર ઘણો આધાર રાખવો પડે. ઋતુ વણસે, તો થંભી જવું પડે. આ સાહસવીરોને ઋતુએ સતત સાથ આપ્યો. હિંમતે મર્દા તો મદદે ખુદા. ત્રણ દિવસ સુધી કેનિયાના રેડિયોમથક ૫૨થી આ આરોહકો માટે ઋતુ અંગેનો ખાસ અહેવાલ પ્રસારિત કરવામાં આવ્યો. આફત આવતી હતી. આરોહણ આગળ વધતું હતું. ખરબચડી ધરતી પર પગ ગબડી પડે. પીઠ પર ભાર એટલે વાગેય ઘણું, પણ આ યુવાનો તો કપડાં ખંખેરી ઊભા થઈ જાય. એમનાં હૈયાં થનગનતાં હતાં. આવાં થનગનતાં હૈયાં આગળ ગમે તેવી આફત મીણની માફક ઓગળી જતી.
એક દિવસ પસાર થયો. રાત્રે વળી આરામ કર્યો. ફરી આગળ ચાલવાનું શરૂ કર્યું. બીજા દિવસે અને ત્રીજા દિવસે આરોહણ ચાલુ જ રહ્યું. બરાબર સાડા ત્રણ દિવસની મહેનતને પરિણામે આ સાહસવીરો ૧૮૬૩૫ ફૂટ ઊંચે આવેલા ‘ગિલમેન પોઇંટ' નામના સ્થળે પહોંચ્યા. બસ, શિખર સુધી આવી ગયા. હવે આખરી ચઢાણ.
અંધ યુવાનો સાથે રહેલા ભોમિયાએ સંદેશો મોકલ્યો,
*****
*ક્
For Private & Personal Use Only
Jain Education International
૯
elle «lehle
www.jainelibrary.org
