________________
ટેરીને એની પરાધીનતા ખૂંચતી હતી. એકેએક બાબતમાં એને | પત્ની કેરોલ અને પુત્રી કીની સહાય લેવી પડતી હતી. આ એક એવું જીવનપરિવર્તન હતું કે જ્યાં એ આકાશમાંથી ધરતી પર નહીં, પણ ફિંગોળાઈને પાતાળમાં પછડાયો હતો. હવે એને ગોલ્ફ સ્ટિકની કોઈ જરૂર નહોતી. એનાં બીજાં સાધનો કશાય કામનાં ન હતાં, આથી એણે એ સાધનો વેચી દીધાં.
એને નોકરી ગયાનું જેટલું દુઃખ થયું નહોતું કે અંધાપો આવી જવાથી જેટલો દુ:ખી થયો નહોતો, એનાથીય વધુ આઘાત એને પોતાની બાળપણની પ્રિય રમત ગોલ્ફને તિલાંજલિ આપતા થયો. '
આ રમતની પાછળ ટેરી વોલેસ એટલો દીવાનો હતો કે સહેજ તક મળતાં એ ગોલ્ફ કોર્સમાં પહોંચી જતો અને ખેલવા લાગતો. ક્યાંક ટ્રક લઈને દૂર-દૂરના ગામે ગયો હોય, ત્યારે પણ એના ગોલ્ફ કોર્સની મુલાકાત લેવાનું એ ચૂકતો નહીં. હવે બન્ને આંખે અંધાપો આવતાં આ અતિ પ્રિય રમતને નાછૂટકે તિલાંજલિ આપવી પડે તેમ હતી.
પોતાના નગરના અંધજનોના પુનર્વસન કેન્દ્રમાં એ ગયો. ડચેઝ ૧૪૩ રિહેબિલિટેશન સેન્ટર નામના કેન્દ્રમાં આ ઘોર અંધકારમય અને ! નિરાશાજનક જીવનમાં કોઈક આશાનું કિરણ પ્રાપ્ત થશે એવો એનો | ખ્યાલ હતો. સેન્ટરમાં જઈને પોતાના અંધાપાની વાત કરતાં-કરતાં ટેરી | વોલેસ નાના બાળકની માફક ધ્રુસકે ને ધ્રુસકે રડી પડ્યો હતો. એણે કહ્યું, |
“હવે જીવવાનો શો અર્થ? મારા જીવનમાં ચોતરફ અંધારું થઈ ગયું છે. મારા કુટુંબને આનંદ આપી શકતો નથી અને મારી પ્રિય રમત ગોલ્ફ ખેલી શકતો નથી. આવી બદતર જિદગી કરતાં તો મોત વધુ સારું. હે ઈશ્વર ! મને જલદી મોત આપ.”
સેન્ટરના સંચાલકે ટેરી વોલેસને સાંત્વના આપતાં કહ્યું, “આમ હારી જવાની કે નિરાશ થઈને જિંદગીને નાખી દેવાનો વિચાર કરવાની જરૂર નથી. આ સેન્ટરમાં તમારાથીય વધારે વ્યાધિઓ અને મુશ્કેલીઓ ધરાવતા વૃદ્ધો અને લાચાર અંધજનો આવે છે અને તેઓ જુદી જુદી પ્રવૃત્તિઓમાં ભાગ લઈને સાર્થક જીવન જીવે છે.”
અપંગનાં ઓજસ ફ્રિ |
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
