________________
વન અપંગ,મન અડીખમ
), સ. ૧૯૯૯ની સાલ. વિ. સં. ૨૦૨૦ના બેસતા વર્ષનો મંગલ દિવસ. બેસતું વર્ષ એટલે આનંદનો અનેરો દિવસ. સહુ કોઈ એકબીજાને મળવા જાય, નવા વર્ષની શુભેચ્છા પાઠવે, મીઠાઈઓથી માં મીઠાં કરે, આંગણામાં રંગોળી પૂરે, બાળકો ફટાકડા ફોડે, રાત્રે દીવા ઝગમગે.
વિ. સં. ૨૦૨૬નું એ બેસતું વર્ષ અમદાવાદને માટે કાળી ચૌદશ જેવું અંધકારભર્યું બન્યું. એની ધરતી પર કોમી તાંડવે માઝા મૂકી દીધી. એક ઘરમાં રહેતા બે ભાઈ જેવી ભાઈબંધ કોમ વચ્ચે દુશ્મનાવટની આગ ભભૂકી ઊઠી. દોસ્તી અને દિલાવરી ભુલાઈ ગઈ. એ આગ વધતી ગઈ. એમાં અફવાઓનું ઘી રેડાતું ગયું. આગ માટે ઉંબાડિયું ચાંપનારા એની પાસે જ બેઠા બેઠા તાપણી તાપવા લાગ્યા. ગુંડા તત્ત્વોને બેફામ દોર મળ્યો. ધર્મના નામે અને દેવના કામને બહાને ઝનૂન અને દાનવતા ચોતરફ ફેલાઈ ગયાં. ઘર સળગ્યાં, દુકાનો સળગી. જ્યાં જે હાથ આવ્યો તેની કતલ થઈ.
બેસતું વર્ષ હતું, પણ ક્યાંય આનંદ ન હતો. મીઠાઈની મોજને બદલે મોતનો ભય સતાવતો હતો. ઠેર ઠેર લાશ પડી હતી.
- સાંજનો સમય થયો. એક બાર વર્ષના છોકરાએ પોતાના ઘરની બહાર પગ મૂક્યો. પોતાના ભાઈને વાળુ કરવા બોલાવવાનો તે વિચાર કરતો હતો. હજી ઘરની બહાર પગ મૂકે છે, ત્યાં તો એક મોટો ધડાકો થયો. એવો મોટો ધડાકો કે આખાય વિસ્તારની વીજળી ચાલી ગઈ. ન કાંઈ દેખાય, ન કશી સમજ પડે. ચારેકોર અંધારું કાળું ઘોર !
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
