Page Text
________________
१०२
• पदार्थादिधियामेकोपयोगरूपतासमर्थनम्
द्वात्रिंशिका -२/१३
यथैकस्यापि चक्षुरिन्द्रियस्येमे व्यापारा मिथोविलक्षणा एव तथापि नैयायिकेन कक्षीक्रियन्त एवं विशिष्टप्रत्यक्षान्यथानुपपत्त्या तथैवैक - स्याऽपि वाक्यस्य श्रुत - चिन्तादयो व्यापारा मिथोविलक्षणा एव तथापि स्याद्वादिभिरभ्युपगम्यन्त एव तात्पर्यार्थावगमान्यथानुपपत्त्या । न च वाक्यार्थादिभेदेन श्रुतज्ञानस्य कथं पूर्णता स्यात् ? वाक्यार्थादि - ज्ञानस्येहादिरूपत्वेन मतिज्ञानात्मकत्वाच्छाब्दबोधरूपतानुपपत्तेरिति शङ्कनीयम्, शब्दप्रयोज्यायां मतौ श्रुत ज्ञानाभ्यन्तरत्वस्य → “ अक्खरलंभेण समा ऊणहिया हुंति मइविसेसेहिं । ते वि य मइविसेसा सुअणाणभंतरे जाण ।। ← इति (नि.भा. - ४८२५, वि. आ. भा. १४३ ) निशीथभाष्यविशेषावश्यकभाष्ययोः वचनात् सिद्धेः । न चैवमुपयोगसाङ्कर्यमिति वाच्यम्, यावत्कालं श्रुतव्यापारस्तावत्तदुपयोगस्यैव सम्भवात्, तत्सामग्र्या बलवत्त्वात् । अत एव श्रुतनिश्रितमतिज्ञानकालेऽपि श्रुतान्वय एव व्युत्पादितो विशेषावश्यकभाष्यादौ ।
·
न च तथापि शब्दोत्तरकालीनविचारस्य मानसत्वं स्मृतित्वमेव वा न शाब्दबोधत्वमिति शङ्कनीयम्, एवं सति तदुत्तरं 'शब्दादेनमर्थं जानामीति प्रतीत्यनुपपत्तेः । उपनीतभानादौ लौकिकविषयताद्यभावात् 'साक्षात्करोमी'ति प्रतीतिपरिहारेऽपि तत्र शाब्दयामी'ति प्रतीतेः समाधातुमशक्यत्वात् । न चात्र शब्दप्रयोज्यत्वमेवोपाधिभूतं विषय इति शङ्कनीयम्, बाधकं विना स्वभावभूतस्यैव शाब्दत्वस्य तत्र विषयत्वादित्यमुना प्रकारेण निजसदृशं पदार्थादिभेदेन पूर्णं श्रुतज्ञानं कर्तुमुक्तक्रमानुविद्धसूत्रदेशनात्मा उपदेशो भवति। श्रुतानुसृतस्वमतिप्रपञ्चे तु सति चिन्ता - भावनात्वमपि श्रोतृज्ञानस्य सम्पद्यते; श्रुतपर्यायक्रमेण यथोत्तरं क्षयोपशमवृद्धेस्तन्नियामकत्वात् । पदार्थादिधियामेकोपयोगहेतुक्षयोपशमजन्यत्वादेकोपयोगरूपता भवतीत्येवंरूपेण अधिकं उपदेशरहस्ये (उप.रह. गा. १७४ / १७५) विपञ्चितं अस्माभिः = ग्रन्थकारैर्महोपाध्यायैः ।।२/१३।।
4
विशेषार्थ :- नैयायिना भते प्रथम क्षो घटनी साथै यक्षुः धन्द्रियनो संयोग थतां 'घट-घटत्वे' खा प्रमाणे निर्विऽस्य प्रत्यक्ष द्वितीय क्षणे उत्पन्न थाय छे. त्यारजाह तृतीय क्षणे 'अयं घटः' जेवुं सविऽल्पड प्रत्यक्ष उत्पन्न थाय छे. खा ज्ञानमां 'घटत्व' विशेषए। छे भने 'घट' विशेष्य छे. अर्थात् तृतीय क्षणे उत्पन्न थनार 'अयं घटत्वविशिष्टः ' खावुं विशेषणविशेष्यभावमवगाहि = विशिष्ट प्रत्यक्ष ઉત્પન્ન થાય છે. વિશિષ્ટપ્રત્યક્ષ પ્રત્યે વિશેષણનું જ્ઞાન આવશ્યક હોવાથી ઈન્દ્રિયસન્નિકર્ષ થયા બાદ દ્વિતીયક્ષણે ‘પત્નવિશિષ્ટ' પ્રત્યક્ષ ઉત્પન્ન થવાને બદલે ઘટત્વનું નિર્વિકલ્પક પ્રત્યક્ષ માનવું નૈયાયિકના भते अनिवार्य जने छे. अर्थात् यक्षुर्धन्द्रिय द्वारा 'अयं घटः' खावा सविऽस्य प्रत्यक्षने उत्पन्न ४२वा માટે ઘટની સાથે ચક્ષુનો સ્વસંયુક્તત્વ સંબંધ માનવો જેમ અનિવાર્ય છે તેમ તેમાં વિશેષણરૂપે પ્રતિભાસમાન ઘટત્વાત્મક વિશેષણની સાથે પણ સન્નિકર્ષ માનવો અનિવાર્ય બને છે.
ઈન્દ્રિયથી અસન્નિદૃષ્ટ અસંબદ્ધ એવા વિષયનું તો ક્યારેય પણ પ્રામાણિક લૌકિક સાક્ષાત્કારમાં ભાન થતું નથી. ઘટ તો દ્રવ્યાત્મક હોવાના કારણે તેની સાથે ચક્ષુનો સંયોગ સંબંધ સંભવિત છે. પરંતુ ઘટત્વ તો જાતિસ્વરૂપ હોવાના લીધે તેની સાથે આંખનો સંયોગ સંબંધ માની શકાય નહિ. સંયોગ સંબંધ તો દ્રવ્ય-દ્રવ્ય વચ્ચે જ સંભવિત છે. તેથી સંયોગ નામના એક જ સન્નિકર્ષથી સંબંધથી ઘટ અને ઘટત્વની સાથે આંખ જોડાઈ શકે નહિ. ઘટત્વ તો ચક્ષુસંયુક્ત એવા ઘટમાં સમવેત છે. આથી
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
=
| SR No. | 004938 |
| Book Title | Dwatrinshada Dwatrinshika Prakran Part 1 |
| Original Sutra Author | Yashovijay Upadhyay |
| Author | Yashovijay of Jayaghoshsuri |
| Publisher | Andheri Jain Sangh |
| Publication Year | 2002 |
| Total Pages | 478 |
| Language | Gujarati, Sanskrit |
| Classification | Book_Gujarati |
| File Size | 11 MB |