________________
શા સારે
(૧૩૪) હતા. બૃહદગણના શ્રીધર્મઘોષસૂરિઉછળતા આનંદપૂર્વક ચાલ્યા હતા. રાજગુરુ એવા અમરનામને ધારણ કરનારા નાગેન્દ્રગચ્છના શ્રી પ્રભાનંદસૂરિ ચાલ્યા હતા. શ્રી હેમસૂરિસંતાનીય શુધભાવનાવાળા પવિત્ર શ્રીવાસેનસૂરિ પધાર્યા હતા. બીજા પણ ભિન્ન ભિન્ન ગચ્છના આચાર્યો સંઘપતિ દેસલ સાથે ચાલ્યા હતા. ચિત્રકૂટ, ચાલાક, મર, માલવ વિગેરે દેશોમાં રહેલા પદસ્થ પ્રાયઃ સર્વે મુનિએ મલ્યા હતા. શુભ વાર અને શુભ મુહૂર્ત શ્રી સિદ્ધસૂરિ સર્વ દર્શની અને દેસલની સાથે ચાલ્યા હતા. દેસલે તેમને પ્રવેશત્સવ કર્યો હતો. સંઘપતિ જેત્ર અને કૃષ્ણ સ. દેસલના સ્નેહગુણથી બંધાઈ ચાલ્યા
હતા. મોતીઓમાં ગુણસંગ કરનાર (પરેવનાર) અન્ય સંઘ અને હરિપાલ, ચતર સં. દેવપાલ, શ્રીવત્સકુલના
સ્થિરદેવના પુત્ર લંઢક યાત્રામાં ચાલ્યા. સમરાશાહના સન્માનથી ઉત્સાહિત થઈ સની પ્રહૂલાદન, સત્યવચની ઉત્તમ શ્રાવક સેઢાક મલ્યા. ધર્મવીર વીર શ્રાવક, દાનેશ્વરી દેવરાજ વિગેરે સમરાશાહના અનુરાગથી યાત્રા માં સાથે ચાલ્યા હતા. પ્રબંધકાર કહે છે કે તે વખતે ગૂર્જરભૂમિમાં જે કંઈ પણ શ્રાવકે હતા, તેમાંથી કે પાછળ રહ્યું ન હતું. એવી રીતે સકળ દેશમાંથી સંઘ મલ્યા પછી દેસલે સંઘનું પ્રયાણ આગળ કરાવ્યું. મંડપમાં સ્તંભની જેમ સંઘમાં જંત્ર, કૃષ્ણ, લંઢક અને હરિયાલ એ ચાર મહાધર હતા.
અલપખાનને અનુજ્ઞાપિત કરવા મેટું ભંટણું લઈ સમરાશાહ રાજમંદિરે ગયા. ખાનની આગળ ભટણું ધર્યું. ખાને સંતુષ્ટ થઈ ઘેડા સાથે સરીફ આપી, સમરાશાહે રાજા (ખાન) પાસે દુષ્ટ-નિગ્રહ
વ્યથા
વિ. સં. ૧૩૯૩ પહેલાં પ્રાયઃ વિ. સં. ૧૩૭ માં ચૈત્ર વ. ૭ યાત્રા કરી પાટણ પહોંચ્યા પછી ર હો જોઈએ. એથી વિક્રમના ૧૪ મા સૈકાના ઉત્તરાર્ધની પ્રાચીન ગૂજરાતી ભાષાની મનોહર કૃતિ તરીકે આ રાસને ઉચ્ચ સ્થાન મળી શકે.
–લા. ભ, ગાંધી
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
