________________
મોજ મહિરણ તું સહજથી, આજ ઘર કિમ રેષા વૃદ્ધપણું ઈમ દુખ દીયે, વલી તુજ વિરહને સેસ. હે૩ શિષ્ય લઘુ અ છે તાહરા, કુણું લેસે તસુ ભાલ. હે પંડિત અવસર એલખે, વૃદ્ધપણું મુજ પાલ, હ૦ ૪ ભાઈ ભાઈ મુજને કહીં, કુંણ બોલાવસે બેલ, હો કઠિન હીયા ફુટે નહી, નિર્લજ પાહણ તેલ. હે. ૫ બાલ પણેથી મેં પાલીયે, આજ લગે ગચ્છરાય. તે સઘઉં અહલે ગયું, મેટા કોઈના ન થાય. હે ૬ ઈમ વિલવતા પન્યાસને, રાખ્યા મલી પરિવાર, સામગ્રી સરકારની, સજ્જ કરે તિણુવાર, હ૦ ૭
માંડવી નવ રંગી રચી, સણગારી સેવન્ન; પધરાવ્યું તેનું પૂજ્યનું, ખેદ ન માઈ મન્ન, સેવન ફૂલ ઉછાલતા, લેઈ ગયા શુભ ભૂમિ, મ ધૃત અગરના હવનથી, વિશ્વાનર નિર્ધમ. કરી સંસ્કાર પાછા વલ્યા, શ્રાવક સહુ સુજાણ દેવ વંદન અવસરે, આવ્યા બહું આખ્યાણ.
તાલ–મે તમે મનક મહામુની–એ દેશી. મોહ ન કીજેરે માનવી, મેહથી દુરગત થાય, મોહે મૂઝયા નિગોદમાં, કાલ અનત ગમાયરે. મેહ વસે જગ જીવડા, અહમમકાર એ બુધેરે; કાર્ય અકાર્યને આચરી, બધે કર્મ અશુધેરે. મેહ ચઊદ પૂરવ ધરા, મનનાણી ઉવસંતરે; ચગતિ માંહે રે રૂલે, અવરને સ્ય વૃત્તાંતરે. ભવપાધી ભ્રમણમાં, હુયા અનંત સબંધરે; જે જે જીવથી જોઈએ, ન વિચારે મોહાંધરે,
મે
૧
મે
૨
૦ ૩
૦ ૪
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
