________________
શ્રીમદ્ રાજચંદ્ર
આમ સાવ અજાણ્યા માણસને એમણે નામથી બોલાવ્યા. બન્નેને આશ્ચર્ય થયું. ‘‘તમે જ રાયચંદભાઈ છો કે ?'' બન્નેએ પૂછ્યું.
‘‘તમે કેમ જાણ્યું કે અમે અત્યારે જ આ જ માર્ગે આવીએ છીએ ?'' તેના ઉત્તરમાં શ્રીમદે જણાવ્યું: ‘‘આત્માની અનંત શક્તિઓ છે, તે વડે અમે જાણીએ છીએ.''
એ બન્ને કચ્છના ભાઈઓ શ્રીમદ્ન કાશીએ વધારે અભ્યાસ માટે લઈ જવા માટે આવ્યા હતા. પણ પછી એમને મનમાં થઈ ગયું કે આ તો ભણેલા જ છે, કાશી જઈને તેમને કંઈ વિશેષ શીખવું પડે એમ નથી.
ધારસીભાઈએ તો શ્રીમદ્ના સમાગમ પછી તેમને સદ્ગુરુ તરીકે માની તેમનું શરણ સ્વીકાર્યું હતું.
શ્રીમને પાછો વવાણિયા જવા વિચાર થયો ત્યારે તેમને માટે મોસાળમાંથી મીઠાઈનો એક ડબ્બો ભાથા માટે ભરી આપ્યો હતો તે લઈને તથા બધાની રજા લઈને ચાલ્યા. ધારસીભાઈને પણ મળ્યા. એમની પણ રજા લઈને ચાલ્યા. પોતાની પાસે ટિકિટભાડાના પૈસા નહોતા તેથી એક કંદોઈને ત્યાં મીઠાઈનું ભાથું વેચીને ભાડા જેટલા પૈસા મેળવ્યા. પણ ધારસીભાઈ સાથે આટલું બધું ઓળખાણ થયું હતું તોપણ માગણી ન કરી. ‘‘પુત્રનાં લક્ષણ પારણાંમાંથી જણાય'' એવી કહેવત છે તે પ્રમાણે તેમનામાં આટલી નાની ઉંમરે, આટલી નિ: સ્પૃહતા ઊગી નીકળી હતી. સમજુ ગૃહસ્થની જેમ તેમનો સિદ્ધાંત હતો કે,
મર જાઉં માગું નહીં, અપને તનકે કાજ, પરમારથકે કારણે માગું, ન સમજું લાજ.
