________________
૫૪
અતીતનાં અજવાળાં
જોયું તે માંધામૂલા હીરા, પન્ના, માણેક, મેતી વગેરે ઝવેરાતના ઢગલા ખડકેલા હતા. સોનુ અને ચાંદી તે અઢળક થપ્પીએમાં પડયું હતું. શેઠિયાઓની તે આખા પહોળી થઈ ગઈ. અરે ! અમે તો આને ગરીબ સમજતા હતા પરંતુ આની પાસે તે અજમેની સ'પત્તિ છે.
નગરશેઠ મેલ્યા : ‘ હવે અમને વિશ્વાસ બેઠો કે આપ ભાર મહિના તે। શું બાર વર્ષની તિથિ પણ લખાવી શકે! અમે આપને ન આળખી શકવા તેથી આપને આટલું કષ્ટ આપ્યું. આપે અમને ચિંતામુક્ત કર્યા તે બદલ આપના આભારી છીએ.’
મહાજના ખેમા દેદરાણીને સન્માન સહિત ચાંપાનેર લઈ ગયા. ત્રીજે દિવસે ચારણને લખને તે બાદશાહના દરબારમાં
હાજર થયા.
બાદશાહ : ' તમને લેાકેાને પચ્ચીસ દિવસ તે થઈ ગયા છે. હવે ફક્ત પાંચ દિવસ જ બાકી છે. શું તમારા ‘શાહ' પદની આબરૂ રાખી શકશે ?'
નગરશેઠ : જહાંપનાહ! અમારી જ્જત તા કાયમી છે. અમારામાં એવા ભાગ્યશાળી છે કે એક વર્ષનું પૂરેપૂરું ખ આપવા એક જ વ્યક્તિ તૈયાર છે. મેલા ઇચ્છે છે ?'
હવે આપ શું
આ સાંભળીને બાદશાહુ આશ્ચર્યચકિત થઇ ગયા. તેણે ખેમ દેદરાણીને પૂછ્યું : ' કહા તમારી પાસે કેટલાં ગામ છે?'
:
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
