________________
દાનવીર જગડુશાહ
જગડુશાહ જાતે જ બેસતા. દાન માગનારો બહારથી અંદરની બાજુ હાથ લાંબો કરતે. જગડુશાહ માગનારને હાથ જોતાં અને તેની સ્થિતિ સમજીને ચૂપચાપ જ તેની જરૂર મુજબનું તેના હાથમાં મૂકી દેતા. કોણ શું લે છે એ કોઈ જ ન જાણતું. દાનની નિર્મળ ગંગા વહેતી હતી. આ
- જગડુશાહ પિતે નહોતા ઈચ્છતા કે મારી યશગાથા ચારે દિશાઓમાં ગાજે, પરંતુ એમની ઇચ્છા ન હોવા છતાં પણ એમની કીર્તિ ચારે બાજુ પ્રસરી રહી હતી.
રાજા વિશળદેવે પણ દુષ્કાળમાં પિતાની પ્રજાની રાહત માટે અનેક જગ્યાએ “સત્રો” ખેલ્યાં હતાં. પરંતુ અન્નના અભાવે તેને તે બંધ કરવા પડ્યાં. એમણે સાંભળ્યું કે જગડુશાહ જેવો દાનવીર મળવો મુશ્કેલ છે. તે મેટું જોયા વગર જ યાચકને જરૂર મુજબનું દાન આમે છે. વિશળદેવે આ વાતની ખાતરી કરવા એક ભિખારીને વેશ લીધો અને જગડુશાહની દાનશાળામાં ગયા. પરદાની પાછળ ઊભા રહી બારીમાંથી હાથ લાંબો કર્યો. જગડુશાહે તેની હસ્તરેખાઓ જોઈ ને હરાની મૂલ્યવાન વીંટી તેના હાથમાં મૂકી દીધી.
હિરાની વીંટી જોઈને વિશળદેવ આશ્ચર્યથી ચકિત થઈ ગયો. એણે બીજો હાથ લંબાવ્યો. જગડુશાહે વિચાર્યું અને વધારે જરૂર છે. આથી બીજી વટી પણ તેના હાથમાં મૂકી દીધી. બંને -વીંટીઓ લઈને વિશળદેવ રાજમહેલે પહોંચી ગયો.
બીજે દિવસે વિશળદેવે જગડુશાહને બોલાવ્યા તથા કહ્યું :
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
