________________
આત્મ-બેસવ
રાજા દશાર્ણભદ્રને સમાચાર મળ્યા કે શ્રમણ ભગવાન મહાવીર પ્રભુ પ્રાતઃકાળે વિહાર કરીને દશાર્ણપુર પધારશે. આ સાંભળતાં જ રાજાનાં તન-મન-નયન આનંદિત થઈ ઊઠ્યાં.
“હું વહેલી સવારે ભગવાનને નમસ્કાર કરવા માટે જઈશ, પહેલાં ગયેલે એ રીતે નહિ પરંતુ નવી રીતથી. આજ સુધી કોઈ પણ રાજાએ ન કર્યું હોય તેવા શાહી ઠાઠથી ભગવાનનું સ્વાગત કરીશ.” આથી રાજા આ જ આળપંપાળમાં અટવાતો રહ્યો. તે નવી નવી જનાઓ વિચારતે રહ્યો. રાત ભર તેને ઊંઘ ન આવી.
પ્રાતઃકાળ થતાં પહેલાં જ તેણે નગરરક્ષકને બેલાવીને હુકમ - આ છે કે “નગરના દરેક રસ્તાને સાફ કરવામાં આવે. કયાં ય પણ ગંદકી ન રહેવી જોઈએ, સુગંધિત જળ છાંટીને ફૂલના બાગની પેઠે નગરને મહેકાવી દો. નગરને એવી રીતે સજાવો કે જાણે સ્વર્ગ હેય.” નગરરક્ષકે હુકમ મળતાં જ નગરને ખૂબ શણગાર્યું. ઠેર ઠેર
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
