________________
અતીતનાં અહિયા
ઠાઃ “છા આપ મને તથ્રી ઓળખતા કે હું કોણ છું. તમને એ સાંભળીને આશ્ચર્ય થશે કે બીજાઓનું ધન ચેરી જેવું એ જ મારે એક માત્ર ધધે છે. આપની સાથે પણ એ જ ઈરાદાથી આવ્યા હતા. સતત બે રાત સુધી મેં આ પિટલી શેધ્યા કરી પણ નિષ્ફળ ગયે. હવે આપ ઘેર પહોંચી ગયા છે તેથી કઈ ભય પણ નથી; તે કૃપા કરીને એ કહો કે રાત્રે આને કયાં મૂક્ત
હતા ?”
શેઠે સસ્મિત ઉત્તર આપ્યોઃ “આ રહસ્ય હું ત્યારે જ ખાલીશ કે જ્યારે તું પ્રતિજ્ઞાપૂર્વક જાહેર કરે કે ભવિષ્યમાં હું કોઈનું પણ ધન નહિ ચેરું.’ - ઠગે પ્રતિજ્ઞા લીધી ત્યારે શેઠ બેલ્યા : “તને જોતાં પહેલી જ નજરે મને ખાત્રી થઈ ગઈ કે તું કઈ જાતને માણસ છે. મેં વિચાર્યું કે આખી રાત તું મારી વસ્તુઓ શોધ્યા કરીશ. રાત ભર તું જાગતો રહીશ તેથી બીજે કઈ ચોર પણ નહિ આવે. તારા સામાનને તે તું હાથ જ નહિ લગાવે. આથી જ્યારે તું પિશાબ વગેરે કાર્ય માટે આડોઅવળે થતું ત્યારે હળવેથી હું આ પિટલી તારા ઓશીકા નીચે મૂકી દે. આમ આખી રાત આ. પિટલી તારી પાસે જ રહેતી હતી પરંતુ તે તરફ તારું ધ્યાન જ ગયું નહિ.”
કગની આંખમાં આંસુ આવી ગયાં. “હાય ! જે ધન મારી પાસે જ હતું તેને હું તમારી પાસે ધો હતો.'
આજને માનવી પણ એ ઠગની પેઠે જ ભૌતિક પદાર્થોમાં સુખની શોધ કરવા ફાંફા મારે છે, પરંતુ સાચું સુખ બહાર નહિ પણ પિતાની અંદર જ છે.
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
