________________
સ્માન કર્યા
શેઠ : મિત્ર ! જેટલું ભાગ્યમાં ત્યાં ખાલી જખ નથી મારી, થ ુંક મારાં બાળ–બચ્ચાંને મળવા, જઈ રહ્યો છું.’
હોય
કમાયા
૧૬૭
તેટલું જ મળે છે. મે પણ છુ, જે લઈ તે
ધનની વાત સાંભળતાં જ ઠગના મોઢા પર આનંદની રેખાએ ચમકી ઊઠી. તેને થયું શેઠના સામાનમાં કક્યાંક પણ ધન જરૂર છે. સંધ્યાકાળ થતાં જ તે બીજી ધર્મશાળામાં ઊતર્યાં. પહેલા દિતસની પેઠે જ ઠગ તા નિદ્રાનું નાટક કરીને ઊંઘી ગયા. શેઠને જ્યારે ગાઢ નિદ્રા આવી ગઈ ત્યારે તે ઊઠયો અને તેમના સરસામાન ફાળવા લાગ્યા. ખૂબ સાવધાનીથી તેણે તેમનાં ખિસ્સાં, બિસ્તર અને ખીજો સામાન તપાસી લીધા. કલાકેા સુધી મહેનત કરવા છતાં જયારે કંઈ ન મળ્યુ. ત્યારે એને ખાત્રી થઈ ગઈ કે શેઠની પાસે કાઈ જ સંપત્તિ નથી. માત્ર મને મનાવવા માટે પોતાની બડાઈ હાંકે છે. આ તારા સાથે હું કયાં ફસાયેા ?
ત્રીજે દિવસે થાડુંક ચાલતાં જ શેઠનુ ગામ આવી ગયું. ઠગને લઈ તે શેડ પેાતાને ઘેર પહોંચ્યા. ભોજન વગેરેથી નિવૃત્ત થઈ ને તેમણે પોતાને બિસ્તરો ખાલ્યે! અને એમાંથી એક પોટલી કાઢી. પોટલીમાં પાંચ હજાર સુવર્ણ –મુદ્રાએ હતી. પાંચ મુદ્રા પેલાને આપતાં શેઠે કહ્યું : ‘ હજુ તે તારું ગામ દૂર છે. આમાંથી તારે માટે ખાવાપીવામા સામાન લઈ લેજે અને બાળ-બચ્ચાં માટે પણ થોડી ચીજો લેતા જજે.'
Jain Education International
અપલકનેત્રે હગ પોટલી તરફ જોઈ રહ્યો. તેને આ કેવી રીતે અન્ય તેને ખ્યાલ જ નહેાતા આવતા. જે પાટલી મે બચ્ચે રાત સુધી શેાધી તે અહી કેવી રીતે આવી? લાખ પ્રયત્ને ય મને ન મળી, તેા પછી એ હતી
કાં
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
