________________
૧૬૨
સારું
ત્યાં જ જઈ રહ્યો છું. કરતાં સહેલાઈથી રસ્તા પૂરી
શેઠની પણ ઇચ્છા તો હતી જ કે રસ્તામાં કાઈક સથવારો મળી જાય તે સારું. અલકમલકની વાત કરતા મેઉ આગળ
વધવા લાગ્યા.
સૂરજ અસ્તાચળ તરફ ઝડપથી ઢીળી રહ્યો હતો. અંગે કહ્યું : સખ્યાકાળ થઈ ગયો છે એટલે હવે આગળ વધવું સારું નથી. અહીં પાસેની જ ધર્મશાળામાં આપણે રોકાઈ જઈએ તે સારું રહેશે. આ ધર્મશાળા સ રીતે સગવડવાળી છે.'
"
અતીતનાં અજવાળાં
થયું તમે મળી ગયા. વાત કરતાં થઈ જશે.'
શેઠે પણ ઠગના પ્રસ્તાવને અનુમેાદન આપ્યું, અને ધ શાળામાં ગયા અને ખાઈ-પીને ઊંઘી ગયા. ઠંગે વિચાર્યું કે શેઠને મારી દાનંત ઉપર શક ન જાય એટલા માટે તેણે પણ ઊંઘી જવાના ડોળ કર્યાં.
શેઠને જેવી ગાઢ નિદ્રા આવી કે તુરત જ ઠગ બેઠા થયા. ધીમેથી શેઠને બિસ્તર અને ખિસ્સાં ફંફાળવા માંડયો. પરંતુ એક પૈસેા પણ ન મળ્યેા. તેની બધી આશાએ નિરાશામાં પલટાઈ ગઈ. મોઢું ચડાવીને તે પણ પાસાં બદલતાં બદલતાં ઊંઘી ગયા.
ઉષાનાં સાનેરી કિરણોં અવિન પર પડયાં ત્યાં જ બંને જણાં પોતાના જવાના સ્થાન તરફ આગળ વધ્યા. વાતવાતમાં ઠગે પૂછ્યું : ભાઈસાબ ! બાર વર્ષે તમે પરદેશમાં ગાળ્યાં છે, તે ત્યાંથી કઈ *માઈ ને આવા છે કે એમ જ ખાલી હાથે પાછા ફર્યાં છે.
4
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
