________________
ભલાષ
૧૧૨
શ્રદ્દા છે, આથી આ સેાપારી આપ મારા વતી ગંગાને અર્પણ કરી દેજો. પણ શરત એટલી જ કે ગ’ગામાતા જાતે જ હાથ લખાવે તે જ સાપારી આપવી, નહિ તે નહિ.'
પંડિત ગુસ્સાથી લાલ થઈ ગયા, અરે! મૂર્ખ સુધી મેટામેટા ઋષિ-મુનિએ માટે પણ ગ ંગાએ ફેલાવ્યા. એ શું તારી સોપારી માટે હાથ લાંબાવશે ? ’
ભક્ત રૈદાસે એ જ શાંતિથી કહ્યું : “ જે ગંગામૈયા હાથ ન લંબાવે તે મારી સેાપારી પાછી લાવજો. આપના જવાના રસ્તા તે આ જ છે તે ? '
આજ દિવસ હાશ નથી
પંડિત મનોમન રૈદાસની મૂર્ખતા પર હુસતા હતા. સેપારી લઈને તે ચાલતા થયે. ગંગાસ્નાન પતાવીને પછી તેણે પરીક્ષા કરવા માટે સાપારી હાથમાં રાખીને કહ્યું : ‘હું ગંગામૈયા ! તમારા હાથ લખાવા અને ભક્ત રૈદાસની આ સેાપારી ગ્રહણ કરો-’
એ જ સમયે એક હાથ ગંગામાંથી બહાર આવ્યેા. પડિત જોતા જ રહી ગયે. ઉચ્ચ સ્તરમાં એક અવાજ આવ્યો : મારા ભક્તની સેાપારી મને આપે અને મારા તરફથી આ કંગન રૈદાસને આખી દેો.’
કંગન બહુમૂલ્ય હીરાથી જડિત હતું. એની ક્રિત કરોડો મુદ્દાની હતી. ક્રુગન જોઈ ને પ ંડિતનુ મન લલચાયું. તેણે તાને ઘેર જવાના રસ્તે જ બદલી નાખ્યા. મામદાસને આપવાને અો તે પોતાને ઘેર જ કંગન લઈ ગયા.
સૌત્રે તીયાત્રાની સફળતા માટે પડિતને અભિન દન આપ્યાં.
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
