________________
અતીતનાં આવા
જેટલી જુવાર ભેગી કરી શક્યા. જુવારને લેટ બનાવીને સ્ના ચાર ભાગ કરી તેઓ જમવા બેસતાં હતાં ત્યાં કઈક ભૂખે બ્રાહ્મણ આવી ચડયો.
અતિથિને જોઈને બ્રાહ્મણે ઊભા થઈને તેનું સ્વાગત કર્યું. તેમને અપાર આનંદ થયે. તેમણે અતિથિને કહ્યું : “વિપ્રવર ! હું ગરીબ છું. આ લેટ હું નિયમ અને મહેનતથી કમાયો છું. કૃપા . કરી આપ તેનું ભજન કરી મને આભારી કરે.”
આટલું કહી બ્રાહ્મણે પોતાના હિસ્સાને લેટ અતિથિ સમક્ષ દીધો. અતિથિ લેટ આરોગી પછી ભૂખી નજરે બ્રાહ્મણ તરફ જેવા લાગે.
અતિથિને તૃપ્તિ નથી થઈ એટલું જાણી જતાં બ્રાહ્મણ ચિત્તાતુર થઈ ગયા. પિતાના પતિને ચિન્તિત જોઈ બ્રાહ્મણ–પત્ની બોલી: “નાથ! મારા ભાગને લોટ પણ અતિથિદેવને અર્પણ કરી દો. તેનાથી જે તેઓ સંતુષ્ટ થઈ જશે તે મને આપોઆપ સંતોષ મળી જશે.'
બ્રાહ્મણે કહ્યું: “તારું કહેવું યોગ્ય નથી. પતિનું કર્તવ્ય છે. કે પત્નીનું પાલન-પોષણ કરે. ભૂખથી તારાં હાડકાં દેખાઈ આવ્યાં છે. લેહી-માંસને છોટે ય શરીરમાં રહ્યો નથી. આવી સ્થિતિમાં તને ભૂખી રાખીને અતિથિને સત્કાર કરું એ મારે માટે ઉચિત નથી.”
બ્રાહ્મણીએ કહ્યું: “નાથ! હું આપની સહ ધર્મચારિણી છું.. આપે તે જ ભૂખ્યા રહીને અંતિથિને પિતાના હિસાબે ભાગ.
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
