________________
લબિ તણા ભંડાર તરીકે જન્મ્યો હતો. તે લોકોના ખેતરમાં હળ હાંકતો તેથી સૌ તેને હાલિક કહેતા.
શ્રમણ ભગવાન મહાવીરના જ્ઞાનમાં આ હાલિકનું સદ્ભાગ્ય ઝળક્યું. અને પરમાત્માએ સહજભાવે ગૌતમને તે હાલિકને બોધ આપવા મોકલ્યા.
ગૌતમસ્વામી હાલિક પાસે આવ્યા. પ્રશમરસભરપૂર ગૌતમ મુનિને જોઈને હાલિક પ્રથમ નજરે જ તેમના ચરણમાં નમી પડયો. અને સંતવાણીની સરવાણીને ઝીલતો રહ્યો.
ગૌતમસ્વામીની ધર્મબોધની સરળ વાતો સાંભળી ભોળા હાલિકે સર્વ કાર્યનો અને સંસારનો ત્યાગ કરી શ્રમણ ધર્મનો સ્વીકાર કર્યો અને તે ગૌતમસ્વામી સાથે ચાલી નીકળ્યો
માર્ગમાં ચાલતાં હાલિકે પૂછ્યું: ગુરુદેવ, આપણે ક્યાં જવાનું છે?
ગૌતમસ્વામીએ કહ્યું આપણે સર્વજ્ઞ તીર્થંકર પરમાત્મા પાસે જઈએ છીએ. તે મારા ગુરુ અને જગતમાં પણ સૌના ગુરુ છે.'
હાલિક : અરે ! તમારે પણ ગુરુ છે ! અસંભવ ! વળી વિચારવા લાગ્યો કે મારા ગુરુ આવા અલૌકિક છે, તો તેમના ગુરુ કેવા હશે ! આવા મનોમંથનથી તે પ્રસન્નતા અનુભવવા લાગ્યો.
માર્ગમાં ગૌતમસ્વામીનું સાનિધ્ય અનુભવતો વળી વચનબોધને ઝીલતો હાલિક પોતાની જાતને ધન્ય માનવા લાગ્યો. ગૌતમસ્વામી અને હાલિક ના મન બે પણ મનન એક જ હતું પ્રભુદર્શન.
જેમ જેમ તેઓ ઉદ્યાનની નજીક આવતા ગયા તેમ તેમ મનનો વેગ પણ વધતો ગયો. અને તેઓ પ્રભુની સન્મુખ આવી પહોંચ્યાં પ્રથમ દર્શને પ્રભુની કંચનવર્ણી કાયા, અમીઝરતી દૃષ્ટિથી હાલિક કંઈક પ્રસન્નતા અનુભવે તે પહેલાં તો તેના અંતરંગમાં શું બની ગયું કે તે અત્યંત ખેદ પામી ગયો. તેને ત્યાંથી નાસી છૂટવાનું મન થયું. અરે ! ભાગવાની તૈયારી જ કરી લીધી !
૭૮
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
