________________
લબ્ધિ તણા ભંડાર હાલિકના મનમાં ગડભાંજ ચાલતી હતી, ત્યાં તો ગૌતમસ્વામી એ કહ્યું કે, હાલિક જો આ મારા ગુરુ ભગવાન મહાવીર છે. તે સર્વજ્ઞ અને સર્વદર્શી છે.
હાલના શ્રવણે એ શબ્દો સ્થિર થાય તે પહેલાં તો હાલિક હાલી ઊઠયો, હે ગુરુદેવ! જો આ તમારા ગુરુ હોય તો મારાથી અહીં એક ક્ષણ રહી શકાય તેમ નથી. મારે તમારું કે તમારા ભગવાનનું કંઈ પ્રયોજન નથી. મારા ખેતરમાં હું સુખી છું.
આમ કહીને હાલિક જાણે પાછળ કોઈ વન્ય પશુ પડયું હોય તેમ ભાગવા જ લાગ્યો. ગૌતમસ્વામી કંઈ કહે તે પહેલાં તો તે ઉદ્યાનની બહાર નીકળી ગયો.
ગૌતમસ્વામી માટે આ ઘટના અત્યંત આશ્ચર્યકારી હતી. ભલભલાં પાપી પ્રભુની કરુણા નજરથી પુણ્યવંતા થઈ ગયા. જેમને દર્શન પ્રાપ્તિ થઈ નથી તેઓ પ્રભુદર્શન ઝંખે છે. પ્રભુની દિવ્યવાણીના ટંકારથી પશુઓ પણ બૂઝે છે. ત્યારે આ બૂઝેલો જીવ પ્રભુની સામે નજર મળી ન મળી અને તેને કેવું અસુખ થયું કે તે ભાગી છૂટયો ! આ શું?
પોતાની પાસે આનો ઉકેલ શોધવાનું સાધન -જ્ઞાન હોવા છતાં વિનયાન્વિત ગૌતમ સ્તબ્ધ બની, પ્રભુ સામે પ્રસૂચક દૃષ્ટિથી ઊભા રહ્યા.
ગોતમસ્વામીને સાશ્ચર્ય ઊભેલા જોઈ ભગવાન મહાવીરે તેમને ખુલાસો આપ્યો.
હે ગૌતમ ! હાલિકના ભાગી છૂટવામાં એક ગુમ રહસ્ય પડેલું છે. સંસારના ઋણાનુંબંધોમાં છૂપા સદ્-અસદ્દભાવો પડેલા હોય છે. જો તેનાં મૂળ નાશ પામતાં નથી તો તે કરોડો વર્ષ કે જન્મે તેનો ભાગ ભજવી જીવને રાગદ્વેષથી કે વેરઝેરથી ઘેરી લે છે. એવા રાગાદિમાં ઘેરાયેલા જીવો કષાયવશ પોતાનું શ્રેય ચૂકી જાય છે.
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
