________________
લબિ તણા ભંડાર
એવા નવ ગણધરો તો મોક્ષે થયા. આપ પણ સંસારથી સર્વથા મુક્ત થઇ સિધ્ધગતિમાં પહોંચી ગયા અને હું? હવે મારું કોણ?
આંખમાંથી અશ્રુનો પ્રવાહ રેલાઈ રહ્યો. એમનું જીવન જાણે દરિયાના તોફાનમાં નાવ અટવાય તેમ અટવાઈ ગયું. આ આઘાત જીરવી શકવાની અશક્તિથી તેઓ હતપ્રભ થઈ ગયા.
પુનઃપુનઃ હૃદયમાંથી ઉગાર સરી પડતા હતા, અહો ! પ્રભુ આ શું કર્યું ? અધવચ્ચે આમ એંશી વર્ષની વયે મને તમે આ ભવાટવીમાં એક્લો મૂકીને ગયા ! હવે મને કોનો સહારો મળશે ? મારી સંભાળ કોણ લેશે ? ગોયમ, ગોયમ કહીને કોણ બોલાવશે ? આવી અનન્ય વાત્સલ્યતા ક્યાંથી મળશે ?
વીર...વીર...વીર...
આમ પુનઃ પુન: વીર વીર કહીને ગૌતમે વલોપાત કરી મૂક્યો. અંત સમયે આપે મને શા માટે દૂર કર્યો ? તમારા શરણમાં હું કેવો નિશ્ચિત મનથી મારી સાધનાની કેડીએ ચઢતો હતો ! મને હવે માર્ગે કોણ લઈ જશે ? આપની ઉપસ્થિતિમાં મને સ્વરૂપ પ્રાપ્તિ ન થઈ તો પછી નિરાધાર એવા મને હવે કોણ ઉગારશે ? પ્રભુ ! તમારે આમ કરવું જોઇતું ન હતું. પ્રભુ ! પ્રભુ ! આ શું બની ગયું ?
હે ભગવાન ! મારી આવી અસહાય સ્થિતિનો આપે કંઈ વિચાર જ ન કર્યો. આપ તો સર્વજ્ઞ હતા. નિર્વાણની ઘડીને જાણતા હતા, અને છતાં આવી કઠોરતા કેમ કરી બેઠા ? આટલા વર્ષોના સ્નેહને પણ પ્રભુ આપે વિસારી મૂક્યો ! હવે આ રાંકનો હાથ કોણ પકડશે. મારો કંઈ આરોજ નથી ! - હવે હું ભગવંત કહી કોને પૂછીશ? મારા મનનું સમાધાન કોણ કરશે ? હે વત્સ, હે ગૌતમ પળનો પણ પ્રમાદ ન કરે એમ કહીને મને કોણ જાગૃત કરશે? મારી મૂંઝવણ એ છે કે મને હવે કોણ તારશે? પ્રભુ
૧૭૬
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
