________________
: ૩૭ : વિનય વિદ્યા માંન ગયાંજ વાધે, વળી સમકિત વિણ માને; સમકિત વિણ સંયમ નવિ શેભે, સંચમે શિવના પ્રયાણેરે. પરમાર શિવપુરનું સુખ શાશ્વતું છે, જુતિયે વેગ જોગ જાણે, મળ્યું તેઓ મહા સુખમાં હાલે, વ્યાખ્યાને વાચકે વખાણેરે. પરમાર ગુણમાં વિનય ગુણ છે માટે, માને તે મેળવી ન જાણે માની જને મહા દુઃખે મૂકાણુ, રખડયા કહીં ભવ નાનેરે. પરવાઇ દુષ્ટ માને તે દુર્યોધન હાર્યો, મરીયે તે રાવણ માને સુકા લાકડા સરીખે એ છે, દુષ્ટથી દુઃખના દબાણેરે. પરવાપ વિષય વિસારી કષાયે વારી, સંભાવ શાંતિ પિછાને; મમતાને મારી ધર્માદિ ધારી, પમાય પંથ એ પ્રમાણેરે. પરબાદ હિંમત હારી ન હઠતે પાછે, બનશે બેશ એજ બાને; લેખે લલિતને ત્યારે લેખાશે, ઝુકાવ જીતના નિશાનેરે. પરવાહ
૨૯ કાળવિષે આત્મપદેશ સઝાય.
રાગ ક્ષત્રી કલંકને. અલ્યા આળસમાં આમ નહિ કાડ, તેડું તે આવી પહોંચ્યું હારે; એની ઓચિંતાની આવી જશે ધાડ. સજલે કાંઈ કૃત સારેરે.
આવી પહેચ્યું જાણ એને ડેલી દ્વાર, તે જાણી જોઈ તે જરી ન ખુવાર. સ. ! ૧ વધુ આગળ છે વશમી એ વાટ, તે એને અંશ નહિ અંતરે ઉચાટ. સ. ચેરે ચર્થ સવિ ચેતાવે ત્યાં નાર, તે જાણું જાણું કહી જપે ગમાર. સ૦ મે ૨ હારૂં તેમ નહિં વળે તે વિચાર, તે તને લુટે તેને દૂરે તું નિવાર. સ. એમ લુટાયે તું અનંત એ કાલ, તે કર્યો વિષય કષાયે પાયમાલ. સ. ૩
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
